ΥΓΟΣ σε ιταλικούς σιδηροδρόμους – SA.32179

Το 2014, η Επιτροπή είχε κινήσει επίσημη διαδικασία έρευνας (SA.32179 και SA.32953) για τα ακόλουθα μέτρα: α) τη δωρεάν μεταβίβαση ορισμένων περιουσιακών στοιχείων σιδηροδρομικής υποδομής από τη διαχειρίστρια της υποδομής, Rete Ferroviaria Italiana στη σιδηροδρομική εταιρεία εμπορευματικών μεταφορών Trenitalia και στην εταιρεία logistics FS Logistica, την περίοδο 2007-2011, β) τις αντισταθμίσεις που κατέβαλε η Ιταλία στην Trenitalia για την παροχή δημόσιων υπηρεσιών σιδηροδρομικών εμπορευματικών μεταφορών την περίοδο 2000-2014.

Μετά την ολοκλήρωση της έρευνας, η οποία διήρκεσε εννέα χρόνια, η Επιτροπή έκρινε ότι:

1. Οι μεταβιβάσεις των ως άνω περιουσιακών στοιχείων προς την Trenitalia και την FS Logistica δεν αποτελούν κρατική ενίσχυση, δεδομένου ότι διενεργήθηκαν υπό τις συνήθεις συνθήκες της αγοράς και, άρα δεν χορηγήθηκε πλεονέκτημα στις δύο εταιρείες.
2. Η αντιστάθμιση που χορήγησε η Ιταλία στην Trenitalia για την παροχή ορισμένων δημόσιων υπηρεσιών σιδηροδρομικών εμπορευματικών μεταφορών, την περίοδο 2000-2014 επιμερίζεται ως ακολούθως: α) ένα μέρος της δεν συνιστά κρατική ενίσχυση, διότι δεν ήταν ικανό να επηρεάσει το εμπόριο ή να νοθεύσει τον ανταγωνισμό στην ενιαία αγορά, β) ένα μέρος της, ενώ δεν ήταν αρχικά κρατική ενίσχυση, κατέστη εκ των υστέρων ενίσχυση, λόγω της εξέλιξης της εσωτερικής αγοράς, αλλά, δεδομένου ότι ίσχυσε μόνο μέχρι το τέλος του 2003, δεν υπήρξε ανάγκη αξιολόγησης της συμβατότητάς της, και γ) ένα μέρος συνιστά συμβατή κρατική ενίσχυση, διότι είναι κατάλληλη, αναγκαία και αναλογική για την κάλυψη του κόστους παροχής δημόσιων υπηρεσιών και δεν έχει αδικαιολόγητες αρνητικές επιπτώσεις στον ανταγωνισμό και στο ενδοενωσιακό εμπόριο.
3. Είναι μη συμβατές κρατικές ενισχύσεις τα ακόλουθα μέτρα: α) η αντιστάθμιση που χορηγήθηκε στην Trenitalia για διεθνείς υπηρεσίες σιδηροδρομικών εμπορευματικών μεταφορών μέσω του λιμένα της Τεργέστης την περίοδο 2003-2008, διότι η φύση των υποχρεώσεων παροχής δημόσιας υπηρεσίας δεν ήταν «επαρκώς καθορισμένη» από την Ιταλία, κατά το πρώτο κριτήριο Altmark, και β) η αντιστάθμιση που χορηγήθηκε στην Trenitalia για την παροχή εθνικών υπηρεσιών σιδηροδρομικών εμπορευματικών μεταφορών σε ορισμένες συνδέσεις μεταξύ Βόρειας και Νότιας Ιταλίας την περίοδο 2012-2014, διότι δεν προέκυψε ανεπάρκεια της αγοράς για τις εν λόγω συνδέσεις πριν την ανάθεση δημόσιας υπηρεσίας στην Trenitalia.

Για την τελευταία κατηγορία, των μη συμβατών κρατικών ενισχύσεων, η Επιτροπή διέταξε την Ιταλία να τις ανακτήσει, πλέον τόκων.