Fachverband Spielhallen και LM/Επιτροπή – Η εξέταση που πρέπει να διενεργήσει η Επιτροπή, προκειμένου να διαπιστώσει την επιλεκτικότητα ενός φορολογικού καθεστώτος συμπίπτει, όσον αφορά τον προσδιορισμό του συστήματος αναφοράς ή του «κανονικού» φορολογικού καθεστώτος, με την εξέταση που πρέπει να διενεργηθεί για να διαπιστωθεί η χορήγηση πλεονεκτήματος
Πλεονέκτημα και επιλεκτικότητα φορολογικού καθεστώτος – C-831/21 P
Ο νόμος για τα δημόσια καζίνο στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία της Γερμανίας προέβλεπε ότι η εταιρεία WestSpiel ήταν ο μοναδικός παραχωρησιούχος δημόσιων καζίνο εντός του συγκεκριμένου ομόσπονδου κράτους. Ο γερμανικός νόμος περί καζίνο θέσπιζε δύο διακριτά φορολογικά καθεστώτα, αφενός για τα έσοδα από τυχερά παίγνια που ήταν υποκείμενα σε ειδικό φόρο επί των καζίνο και, αφετέρου για τα έσοδα από λοιπές δραστηριότητες των καζίνο, όπου εφαρμοζόταν το κοινό φορολογικό καθεστώς της Γερμανίας. Ο ίδιος νόμος προέβλεπε ότι το 75% του ετήσιου κέρδους που δηλώνουν οι φορείς εκμετάλλευσης δημόσιων καζίνο, ανεξαρτήτως εάν προέρχεται από τυχερά παίγνια ή όχι, αποδίδεται στο ομόσπονδο κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας. Εντούτοις, όταν το υπολειπόμενο ένα τέταρτο του εν λόγω ετήσιου κέρδους υπερέβαινε το 7% του αθροίσματος των μεριδίων του εταιρικού κεφαλαίου, των αποθεματικών και του αποθεματικού κινδύνων, έπρεπε να αποδίδεται στο ομόσπονδο κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας το σύνολο του εν λόγω κέρδους (παρακράτηση επί των κερδών). Η εν λόγω παρακράτηση μπορούσε να εκπέσει από τη φορολογική βάση υπολογισμού του φόρου επιτηδεύματος και του φόρου εισοδήματος ή του εταιρικού φόρου, έως του ποσού που αντιστοιχεί σε έσοδα μη προερχόμενα από τυχερά παίγνια, ως «δαπάνη που συνδέεται με εμπορικές συναλλαγές».
Το 2016, η Fachverband Spielhallen eV, μία επαγγελματική ένωση φορέων εκμετάλλευσης παιγνιομηχανημάτων και ο LM, ένας φορέας εκμετάλλευσης μηχανημάτων τυχερών παιγνίων, υπέβαλαν στην Επιτροπή τρεις καταγγελίες σχετικά με τη φορολογική μεταχείριση των φορέων εκμετάλλευσης δημόσιων καζίνο στη Γερμανία. Η τρίτη καταγγελία αφορούσε την ως άνω δυνατότητα έκπτωσης φόρου.
Η Επιτροπή, με την απόφαση SA.44944, έκρινε ότι η δυνατότητα έκπτωσης δεν απορρέει από ειδική φορολογική διάταξη, παρά πρόκειται για εφαρμογή των γενικών κανόνων του γερμανικού φορολογικού δικαίου. Ως εκ τούτου, η επίμαχη δυνατότητα έκπτωσης δεν χορηγούσε επιλεκτικό φορολογικό πλεονέκτημα στα δημόσια καζίνο, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει κρατική ενίσχυση.
Οι καταγγέλλουσες άσκησαν προσφυγή ακυρώσεως κατά της απόφασης της Επιτροπής ενώπιον του ΓεΔΕΕ (T-510/20). Το ΓεΔΕΕ απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι, ακόμα κι αν πληρούνταν το κριτήριο της επιλεκτικότητας, το επίμαχο μέτρο δεν ήταν ικανό να χορηγήσει πλεονέκτημα, διότι η επιβάρυνση από την παρακράτηση επί των κερδών ήταν πάντοτε αναπόφευκτα πολύ υψηλότερη από τον φόρο που θα αντιστοιχούσε στο ποσό της παρακράτησης, με αποτέλεσμα να καθίσταται αλυσιτελής η αξιολόγησή του κριτηρίου της επιλεκτικότητας. Κατόπιν τούτου, οι προσφεύγουσες άσκησαν αίτηση αναιρέσεως ενώπιον του ΔΕΕ (C-831/21 P).
Το ΔΕΕ, αφού επανέλαβε πάγια νομολογία του επί των τριών σταδίων εξέτασης του κριτηρίου της επιλεκτικότητας, επεσήμανε ότι η εξέταση που πρέπει να διενεργήσει η Επιτροπή, προκειμένου να διαπιστώσει την επιλεκτικότητα ενός φορολογικού καθεστώτος, συμπίπτει, όσον αφορά τον προσδιορισμό του συστήματος αναφοράς ή του «κανονικού» φορολογικού καθεστώτος, με την εξέταση που πρέπει να διενεργηθεί για να διαπιστωθεί αν το επίδικο μέτρο έχει ως αποτέλεσμα την παροχή πλεονεκτήματος στους δικαιούχους του. Συνεπώς, το ΓεΔΕΕ, στο μέτρο που έκρινε ότι δεν ήταν απαραίτητο να εξετάσει τα επιχειρήματα των αναιρεσειουσών που αφορούσαν τον χαρακτήρα του επίμαχου φόρου ως παρέκκλισης από το «κανονικό» γερμανικό φορολογικό καθεστώς, καθώς και τα επιχειρήματά τους σχετικά με τον εσφαλμένο προσδιορισμό του συστήματος αναφοράς από την Επιτροπή, υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο.
Ενόψει των ανωτέρω, το ΔΕΕ αναίρεσε την απόφαση του ΓεΔΕΕ και ανέπεμψε εκ νέου την υπόθεση σε αυτό.