Εμπιστευτικότητα εγγράφων κατά τον έλεγχο κρατικών ενισχύσεων – ΓεΔΕΕ T‑134/20

Η εταιρία Huhtamaki Sàrl με έδρα το Λουξεμβούργο ασκεί δραστηριότητες αναχρηματοδότησης, χορηγώντας έντοκα δάνεια στα μέλη του ομίλου Huhtamäki στον οποίο ανήκει. Οι δραστηριότητές της χρηματοδοτήθηκαν από άτοκο δάνειο που χορηγήθηκε το 2009 από μια αδελφή εταιρία με έδρα την Ιρλανδία, την Huhtamäki Ireland Limited. Κατά το ίδιο έτος, οι φορολογικές αρχές του Λουξεμβούργου σύναψαν με την Huhtamaki Sàrl τρεις συμφωνίες προκαταβολής φόρου (“advance tax agreements” – ΑΤΑ), θεωρώντας ότι ήταν αποδεκτό το περιθώριο κέρδους για τις δραστηριότητες αναχρηματοδότησης, επειδή αυτό συμμορφώνεται με την πολιτική μεταβίβασης τιμών καθώς και με τις διατάξεις του νόμου του Λουξεμβούργου περί φορολογίας εισοδήματος.

Η Επιτροπή κίνησε αυτεπαγγέλτως, το 2013, διαδικασία έρευνας για το σύστημα των ATA που εφαρμόζεται στο Λουξεμβούργο (SA.37267 & SA.41303). Στο πλαίσιο αυτό και με βάση τις πληροφορίες που παρείχε το εν λόγω κράτος μέλος στην Επιτροπή, η τελευταία αποφάσισε να κινήσει την επίσημη διαδικασία έρευνας σχετικά με τις συμφωνίες υπέρ της εταιρίας Huhtamaki Sàrl (SA.50400/2019).

Η Huhtamaki αιτήθηκε πρόσβαση στη μη εμπιστευτική έκδοση α) του εγγράφου που μνημόνευσε η Επιτροπή στην απόφασή της περί κίνησης της επίσημης διαδικασίας έρευνας και στο οποίο περιέχεται κατάλογος των αποδεκτών των ΑΤΑ, καθώς και β) των ΑΤΑ που εκδόθηκαν από τη φορολογική διοίκηση του Λουξεμβούργου και τις οποίες ανέφερε, επίσης, η Επιτροπή στην απόφασή της. Το αίτημα αυτό απορρίφθηκε, καθώς η Επιτροπή έκρινε ότι τα έγγραφα που ζητήθηκαν εμπίπτουν στο γενικό τεκμήριο εμπιστευτικότητας που βασίζεται στις εξαιρέσεις που προβλέπονται στο άρθρο 4 παρ. 2 του Κανονισμού 1049/2001 για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής. Συγκεκριμένα, οι εξαιρέσεις αυτές προβλέπουν τη νόμιμη άρνηση των αρμόδιων οργάνων να παρέχουν πρόσβαση στα ενδιαφερόμενα πρόσωπα για λόγους προστασίας των εμπορικών συμφερόντων τρίτων ή του σκοπού επιθεώρησης, έρευνας και οικονομικού ελέγχου, εκτός και αν υπερισχύει το δημόσιο συμφέρον. Εν προκειμένω, η Επιτροπή σημείωσε ότι το συμφέρον που έχει ένας διάδικος να λάβει γνώση ορισμένων εγγράφων, προκειμένου να προετοιμάσει την υπεράσπισή του, δεν αποτελεί δημόσιο συμφέρον, ώστε να μπορεί να ληφθεί εν προκειμένω υπόψη. Κατά της απόφασης αυτής, η εταιρία Huhtamaki Sàrl άσκησε προσφυγή ακύρωσης ενώπιον του ΓεΔΕΕ λόγω προσβολής των διαδικαστικών της δικαιωμάτων.

Το ΓεΔΕΕ επισήμανε, αρχικά, ότι το γεγονός πως τα ζητούμενα έγγραφα περιλαμβάνονται στον διοικητικό φάκελο της υπόθεσης ελέγχου κρατικών ενισχύσεων που εκκρεμεί ενώπιον της Επιτροπής αρκεί για να καλύπτονται, καταρχήν, από το γενικό τεκμήριο εμπιστευτικότητας και τις εξαιρέσεις του Καν. 1049/2001 το οποίο, όμως, είναι μαχητό. Στη βάση αυτή, όλα τα σχετικά έγγραφα εξαιρούνται εκ των προτέρων από την υποχρέωση αποκάλυψης του περιεχομένου τους εν όλω ή εν μέρει, με αποτέλεσμα η άρνηση της Επιτροπής να μην συνεπάγεται την παραβίαση του θεμελιώδους δικαιώματος πρόσβασης στα έγγραφα ή της αρχής της αναλογικότητας.

Στη συνέχεια, ωστόσο, το ΓεΔΕΕ διαπίστωσε ότι, ενώ η προσφεύγουσα ζήτησε πρόσβαση σε δύο κατηγορίες εγγράφων (τον κατάλογο των παραληπτών των ΑΤΑ και τις ίδιες τις ΑΤΑ), στην προσβαλλόμενη απόφαση δεν γίνεται διάκριση μεταξύ αυτών των εγγράφων τα οποία δεν έχουν ούτε το ίδιο περιεχόμενο ούτε την ίδια φύση. Ειδικότερα, ο κατάλογος των αποδεκτών των ΑΤΑ περιέχει τρεις τύπους πληροφοριών: τα ονόματα των επιχειρήσεων για τις οποίες οι φορολογικές αρχές του Λουξεμβούργου εξέδωσαν ΑΤΑ, την ημερομηνία σύναψης κάθε ΑΤΑ και τον σκοπό κάθε ΑΤΑ. Από την άλλη πλευρά, οι ΑΤΑ περιέχουν πολύ περισσότερες πληροφορίες και λεπτομέρειες σχετικά με τις φορολογικές δομές και τις δραστηριότητες των επιχειρήσεων που επωφελούνται από αυτές. Παρόλα αυτά, η Επιτροπή στην απόφασή της δεν αιτιολόγησε ειδικά για κάθε είδος εγγράφου τους λόγους για τους οποίους δεν έγινε δεκτό το αίτημα της Huhtamaki Sàrl να αποκτήσει εν όλω ή εν μέρει πρόσβαση σε καθένα από τα εν λόγω έγγραφα, αλλά αρκέστηκε σε μία ενιαία απορριπτική δήλωση.

Συνεπώς, το ΓεΔΕΕ έκρινε ότι, στο μέτρο που η προσβαλλόμενη απόφαση δεν επιτρέπει ούτε στην προσφεύγουσα να κατανοήσει τους λόγους, που οδήγησαν την Επιτροπή να απορρίψει τα επιχειρήματα τα οποία είχε προβάλει για να αντικρούσει το γενικό τεκμήριο εμπιστευτικότητας, ούτε στο Δικαστήριο να διενεργήσει τον απαραίτητο έλεγχο νομιμότητας, πρέπει να ακυρωθεί.

https://curia.europa.eu/juris/liste.jsf?language=en&td=ALL&num=T-134/20