Η υποχρέωση επιστροφής παράνομων και ασυμβίβαστων ενισχύσεων, εφόσον απορρέει από την απόφαση που εκδόθηκε κατόπιν της επίσημης διαδικασίας έρευνας και όχι από την προσβαλλόμενη απόφαση, με την οποία απλώς διαπιστώνεται ότι δεν υφίσταται οικονομική συνέχεια μεταξύ της προσφεύγουσας πωλήτριας και των αγοραστών των επίμαχων στοιχείων ενεργητικού στο πλαίσιο του σχεδίου μεταβιβάσεως, δεν μπορεί να θεμελιώσει την ύπαρξη εννόμου συμφέροντος για την άσκηση προσφυγής ακυρώσεως
Απαράδεκτη η άσκηση προσφυγής ακυρώσεως από τη ΛΑΡΚΟ – Τ-412/14
Η προσφεύγουσα ΛΑΡΚΟ Γενική Μεταλλευτική και Μεταλλουργική ΑΕ (στο εξής: ΛΑΡΚΟ ή προσφεύγουσα) είναι επιχείρηση που εξειδικεύεται στην εξόρυξη και επεξεργασία μεταλλεύματος λατερίτη, την εξόρυξη λιγνίτη και την παραγωγή σιδηρονικελίου και υποπροϊόντων του. Στις 6 Μαρτίου 2013, η Επιτροπή κίνησε επίσημη διαδικασία έρευνας για τον έλεγχο ενισχύσεων που χορηγήθηκαν στην προσφεύγουσα, οι οποίες αφορούσαν εγγυήσεις δανείων και αύξηση κεφαλαίου υπέρ της ΛΑΡΚΟ (SA.34572, 2013/C, πρώην 13/NN). Στη συνέχεια, και ενόσω διαρκούσε η επίσημη διαδικασία έρευνας, οι ελληνικές αρχές κοινοποίησαν στην Επιτροπή, με βάση το άρθρο 108 παρ. 3 ΣΛΕΕ, σχέδιο πωλήσεως ορισμένων στοιχείων του ενεργητικού και την υπαγωγή σε καθεστώς πτωχεύσεως του υπολοίπου ενεργητικού της ΛΑΡΚΟ (στο εξής: σχέδιο μεταβιβάσεως), υπόθεση SA.37954. Ζήτησαν, επίσης, από την Επιτροπή να επιβεβαιώσει ότι η υποχρέωση επιστροφής των παράνομων και ασυμβίβαστων ενισχύσεων που ενδεχομένως θα επιβαλόταν στη ΛΑΡΚΟ, στο πλαίσιο της εκκρεμούς διαδικασίας στην υπόθεση SA.34572, δεν θα αφορούσε τους νέους αγοραστές των στοιχείων του ενεργητικού, τα οποία μεταβιβάζονται στο πλαίσιο του εν λόγω σχεδίου μεταβιβάσεως.
Η Επιτροπή εξέδωσε την ίδια ημέρα, στις 27.03.2014, αποφάσεις και για τις δύο υποθέσεις που αφορούσαν τη ΛΑΡΚΟ. Με την απόφασή της 2014/539/ΕΕ ολοκληρώνοντας την επίσημη διαδικασία έρευνας, κατέληξε στην πρώτη υπόθεση (SA.34572), ότι τα μέτρα υπέρ της ΛΑΡΚΟ συνιστούν κρατικές ενισχύσεις που είναι παράνομες και ασυμβίβαστες και διέταξε την ανάκτησή τους. Περαιτέρω, με την απόφαση C(2014) 1805 σχετικά με την υπόθεση SA.37954 (στο εξής: προσβαλλόμενη απόφαση), η Επιτροπή διαπίστωσε ότι: α) το σχέδιο μεταβιβάσεως δεν συνιστούσε κρατική ενίσχυση υπέρ της προσφεύγουσας ή των αγοραστών στοιχείων του ενεργητικού της και β) ενδεχόμενη υποχρέωση επιστροφής της κρατικής ενισχύσεως, που θα επιβαλόταν στο πλαίσιο της επίσημης διαδικασίας έρευνας για την άλλη υπόθεση SA.34572, δεν θα καταλάμβανε και τους αγοραστές των στοιχείων του ενεργητικού της προσφεύγουσας, τα οποία αποτελούσαν αντικείμενο δύο ανοικτών διαγωνισμών. Η Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα αυτό, διότι, λαμβανομένου υπόψη του αθροίσματος των στοιχείων ενεργητικού που θα πωλούνταν με διαγωνισμό, θεώρησε ότι δεν υπήρχε οικονομική συνέχεια μεταξύ της προσφεύγουσας και των εν λόγω αγοραστών.
Κατά της δεύτερης αυτής απόφασης [C(2014) 1805] η ΛΑΡΚΟ άσκησε στις 6 Ιουνίου 2014 προσφυγή ακυρώσεως, επιδιώκοντας η ενδεχόμενη υποχρέωση ανακτήσεως να βαρύνει και τους αγοραστές. Το ΓεΔΕΕ απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη καθώς αποφάνθηκε ότι η υποχρέωση επιστροφής των ενισχύσεων απορρέει από την αρνητική απόφαση της Επιτροπής 2014/539/ΕΕ, που εκδόθηκε κατόπιν της επίσημης διαδικασίας έρευνας στην πρώτη υπόθεση και χαρακτήρισε τις ενισχύσεις προς τη ΛΑΡΚΟ παράνομες και ασυμβίβαστες. Συνεπώς, εφόσον δεν απορρέει η υποχρέωση αυτή από την προσβαλλόμενη απόφαση C(2014) 1805, με την οποία απλώς διαπιστώνεται ότι δεν υφίσταται οικονομική συνέχεια μεταξύ της προσφεύγουσας πωλήτριας και των αγοραστών των επίμαχων στοιχείων ενεργητικού στο πλαίσιο του σχεδίου μεταβιβάσεως, δεν θεμελιώνεται η ύπαρξη εννόμου συμφέροντος για την άσκηση προσφυγής ακυρώσεως, καθώς η επιστροφή των ασυμβίβαστων ενισχύσεων δεν αφορά τους αγοραστές, από τη στιγμή που διαπιστώθηκε η μη ύπαρξη συνέχειας. Κατά συνέπεια, ακόμα και αν ακυρωνόταν η προσβαλλόμενη απόφαση, η ΛΑΡΚΟ θα είχε την υποχρέωση να επιστρέψει το σύνολο των επίμαχων ενισχύσεων.