Ad hoc πολωνική ενίσχυση στην εταιρεία PCC MCAA – SA.38330

Την περίοδο 2012-2013, η Πολωνία είχε θεσπίσει δύο μέτρα υπέρ της χημικής εταιρείας PCC MCAA Sp. z o. o (PCC), με σκοπό να στηρίξει την επένδυσή της για την κατασκευή και λειτουργία μίας νέας μονάδας παραγωγής υπερκαθαρού μονοχλωροοξικού οξέος στην πόλη Brzeg Dolny. Τα μέτρα είχαν τη μορφή: α) άμεσης επιχορήγησης, ύψους 16.000.000 ευρώ και β) φοροαπαλλαγών, συνολικού ύψους 7.000.000 ευρώ. Η Πολωνία δεν κοινοποίησε τα μέτρα στην Επιτροπή, καθώς θεώρησε ότι ενέπιπταν στο πεδίο εφαρμογής του τότε ισχύοντος ΓΑΚ 800/2008.

Το 2014, η Επιτροπή έλαβε καταγγελία από ανταγωνιστή της PCC, ο οποίος ισχυριζόταν ότι η άμεση επιχορήγηση δεν μπορούσε να υπαχθεί στον ΓΑΚ και έπρεπε να είχε κοινοποιηθεί στην Επιτροπή. Το 2016, το πολωνικό δημόσιο ανακάλεσε τις φοροαπαλλαγές, αφού κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το μέτρο δεν ήταν σύμφωνο με τον ΓΑΚ. Εντέλει, το 2019 η Επιτροπή κίνησε επίσημη διαδικασία έρευνας και για τα δύο παραπάνω μέτρα. Το 2022, το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο της Πολωνίας έκρινε ότι το πολωνικό δημόσιο δεν έπρεπε να είχε ανακαλέσει τη φορολογική απαλλαγή της PCC.

Στο πλαίσιο της επίσημης διαδικασίας έρευνας, η Επιτροπή παρατήρησε ότι τα δύο αυτά μέτρα, καίτοι δεν της είχαν κοινοποιηθεί, θα μπορούσαν πάντως να υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής των Κατευθυντηρίων Γραμμών 2007-2013 για τις περιφερειακές ενισχύσεις. Ως εκ τούτου, αξιολόγησε τα μέτρα βάσει αυτών. Στο πλαίσιο αυτό, διαπίστωσε ότι: α) αμφότερα τα μέτρα είχαν χαρακτήρα κινήτρου, εφόσον χορηγούσαν στην PCC ένα πραγματικό κίνητρο για την πραγματοποίηση της επένδυσης σε μία μειονεκτούσα περιοχή, όπως το Brzeg Dolny, κίνητρο το οποίο δεν θα είχε η εταιρεία με μόνη την ιδιωτική χρηματοδότηση ή πάντως θα πραγματοποιούσε επενδύσεις πολύ μικρότερης έντασης, β) ο συνολικός προϋπολογισμός των μέτρων κυμαινόταν εντός των επιτρεπόμενων ορίων των Κατευθυντηρίων Γραμμών, γ) η ζήτηση στην αγορά μονοχλωροοξικού οξέος δεν βρισκόταν σε απόλυτη πτώση και οι προοπτικές για μελλοντική ανάπτυξη φαίνονταν ελπιδοφόρες κατά τη στιγμή της χορήγησης της ενίσχυσης, γεγονός που καταδείκνυε ότι τα μέτρα δεν δημιουργούσαν πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα, δ) τα δύο μέτρα απέφεραν τόσα πλεονεκτήματα στην περιφερειακή ανάπτυξη μίας μειονεκτούσας περιοχής, ώστε υπερίσχυαν κάθε πιθανής στρέβλωσης του ανταγωνισμού και του ενδοενωσιακού εμπορίου.

Στη βάση αυτή, η Επιτροπή απέρριψε την καταγγελία και ενέκρινε τα δύο πολωνικά μέτρα.