Η Επιτροπή κατέληξε ότι η παροχή από το βελγικό κράτος εγγύησης για την ασφαλιστική κάλυψη της αστικής ευθύνης των φορέων διαχείρισης πυρηνικών εργοστασίων, οι οποίοι δεν μπορούν να αντλήσουν επαρκή κάλυψη από την ασφαλιστική αγορά, δεν συνιστά κρατική ενίσχυση, καθώς στοχεύει στη βελτίωση των όρων αποζημίωσης προς τα πιθανά θύματα, χωρίς να παρέχει οικονομικό πλεονέκτημα στους φορείς διαχείρισης
Όχι ενίσχυση η βελγική κρατική εγγύηση σε πυρηνικά εργοστάσια – SA.46602
Τον Δεκέμβριο του 2016, οι βελγικές αρχές υιοθέτησαν νόμο που αποσκοπούσε στη βελτίωση των όρων αποζημίωσης για πιθανά θύματα ενός πυρηνικού ατυχήματος. Ο νόμος αυτός αποσκοπεί να διασφαλίσει τη συμμόρφωση του Βελγίου με την αναθεωρημένη Σύμβαση των Παρισίων σχετικά με την αστική ευθύνη στον τομέα της πυρηνικής ενέργειας. Σύμφωνα με τον βελγικό νόμο, το κράτος θα παράσχει εγγύηση μέχρι του ποσού του 1,2 δισ. € στον υπεύθυνο φορέα διαχείρισης του πυρηνικού εργοστασίου για την κάλυψη σωματικών και περιουσιακών βλαβών για χρονικό διάστημα έως και 10 έτη μετά την εκδήλωση πυρηνικού ατυχήματος, αλλά και περιβαλλοντικών ζημιών, οικονομικών απωλειών, καθώς και του κόστους λήψης και εφαρμογής από το βελγικό κράτος μέτρων πρόληψης των συνεπειών ενός πυρηνικού ατυχήματος για χρονικό διάστημα έως και 30 έτη μετά την εκδήλωση πυρηνικού ατυχήματος.
Οι φορείς διαχείρισης πυρηνικών εργοστασίων υποχρεούνται να ασφαλίζουν την αστική ευθύνη τους έναντι των θυμάτων. Παρ’ όλ’ αυτά, όπως είναι αναμενόμενο, κάποιες από τις πυρηνικές ζημίες που περιλαμβάνονται στην αναθεωρημένη Σύμβαση των Παρισίων δεν μπορούν να καλυφθούν από την αγορά ασφάλισης πυρηνικών κινδύνων. Για τον λόγο αυτόν, οι βελγικές αρχές θα θέσουν σε ισχύ ένα καθεστώς παροχής κρατικών εγγυήσεων, προκειμένου να καλυφθούν οι ζημίες που δεν καλύπτονται από την αγορά. Στο πλαίσιο του καθεστώτος αυτού, ο φορέας διαχείρισης του πυρηνικού εργοστασίου θα καταβάλλει μία ετήσια προμήθεια, προκειμένου να επωφελείται από την κρατική εγγύηση. Σε περίπτωση πυρηνικού ατυχήματος και εφόσον γίνει χρήση της κρατικής εγγύησης, ο φορέας διαχείρισης του πυρηνικού εργοστασίου παραμένει, σε κάθε περίπτωση, υπεύθυνος για την αποκατάσταση των πυρηνικών ζημιών και, έτσι, το κράτος θα μπορέσει να αναζητήσει από αυτόν τα ποσά που κατέβαλε ως εγγυητής.
Τον Μάρτιο του 2017, οι βελγικές αρχές κοινοποίησαν το καθεστώς αυτό στην Επιτροπή. Η Επιτροπή έκρινε ότι το ύψος της προμήθειας που θα κατέβαλλαν οι φορείς διαχείρισης των πυρηνικών εργοστασίων ήταν αρκετά υψηλό, ώστε αφενός δεν μπορούσε να θεωρηθεί ότι τους προσέδιδε οικονομικό πλεονέκτημα και αφετέρου δεν ήταν ικανό να εκτοπίσει τους ιδιώτες ασφαλιστές από την αγορά, καθώς εξακολουθούσαν να υφίστανται επαρκή κίνητρα για την ανάπτυξη ανταγωνιστικών προϊόντων, ικανών να αντικαταστήσουν τη χορήγηση κρατικής εγγύησης.
Η Επιτροπή επιβεβαίωσε ότι η παροχή βελγικής κρατικής εγγύησης αποσκοπεί να βελτιώσει τους όρους χορήγησης αποζημίωσης στα θύματα πυρηνικών ατυχημάτων, χωρίς να προσδίδει οικονομικό πλεονέκτημα στους φορείς διαχείρισης πυρηνικών εργοστασίων και, συνεπώς, το εν λόγω καθεστώς δεν συνιστά κρατική ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107 § 1 ΣΛΕΕ.
Η μη εμπιστευτική έκδοση της απόφασης θα δημοσιευθεί με τον αριθμό υπόθεσης SA.46602 στο Μητρώο Κρατικών Ενισχύσεων στον ιστότοπο της ΓΔ Ανταγωνισμού, αφού διευθετηθούν τυχόν ζητήματα περί απορρήτου.