Στο ΓεΔΕΕ η υπόθεση κρατικής ενίσχυσης υπέρ της Αλουμίνιον ΑΕ — C-228/16 P

Στο πλαίσιο διαφοράς μεταξύ της ΔΕΗ και της Αλουμίνιον Α.Ε. σχετικά με την τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας που χρέωνε η πρώτη στη δεύτερη, η ελληνική Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) καθόρισε ένα προσωρινό τιμολόγιο. Το 2012, η ΔΕΗ κατήγγειλε στην Επιτροπή ότι το τιμολόγιο αυτό την υποχρέωνε να προμηθεύει την Αλουμίνιον Α.Ε. με ηλεκτρική ενέργεια σε τιμή χαμηλότερη των τιμών της αγοράς, γεγονός το οποίο αποτελεί παράνομη κρατική ενίσχυση.

Τον Οκτώβριο του 2013, το διαιτητικό δικαστήριο, που είχαν συστήσει η ΔΕΗ και η Αλουμίνιον Α.Ε., καθόρισε, αναδρομικώς, την τιμή της παρεχόμενης από τη ΔΕΗ ηλεκτρικής ενέργειας σε επίπεδο ακόμη χαμηλότερο εκείνου που είχε προσωρινά καθορίσει η ΡΑΕ. Ως εκ τούτου, τον Δεκέμβριο του 2013, η ΔΕΗ υπέβαλε δεύτερη καταγγελία στην Επιτροπή, υποστηρίζοντας ότι και η διαιτητική απόφαση συνιστούσε κρατική ενίσχυση.

Στις 12 Ιουνίου 2014, η Επιτροπή, με απόφασή της με τη μορφή επιστολής, ενημέρωσε τη ΔΕΗ ότι δεν συνέτρεχε λόγος να συνεχίσει την εξέταση της δεύτερης καταγγελίας της, με την αιτιολογία ότι η διαιτητική απόφαση δεν ήταν μέτρο καταλογιστέο στο κράτος και ότι δεν παρείχε κανένα πλεονέκτημα στην Αλουμίνιον Α.Ε.. Η ΔΕΗ προσέφυγε ενώπιον του ΓεΔΕΕ, ζητώντας την ακύρωση αυτής της απόφασης της Επιτροπής, ενώ αργότερα και τα δύο μέρη ζήτησαν από το ΓεΔΕΕ την αναστολή της διαδικασίας, έως ότου η Επιτροπή επανεξετάσει τα ζητήματα που έθετε το δικόγραφο της προσφυγής. Πράγματι, στις 25 Μαρτίου 2015, η Επιτροπή εξέδωσε απόφαση επί της δεύτερης καταγγελίας της ΔΕΗ. Κατόπιν αυτού, η Επιτροπή ζήτησε από το ΓεΔΕΕ να διαπιστώσει ότι η προσφυγή της ΔΕΗ κατά της αποφάσεώς της τής 12 Ιουνίου 2014 είχε καταστεί άνευ αντικειμένου. Εν συνεχεία, τον Ιούνιο του 2015, η ΔΕΗ προσέφυγε και πάλι ενώπιον του ΓεΔΕΕ, ζητώντας την ακύρωση της απόφασης της Επιτροπής της 25ης Μαρτίου 2015, η οποία και εκκρεμεί.

Με την αναιρεσιβαλλόμενη διάταξη το ΓεΔΕΕ κατήργησε τη δίκη επί της πρώτης προσφυγής, με την αιτιολογία ότι η απόφαση της 25ης Μαρτίου 2015 είχε καταργήσει και αντικαταστήσει την απόφαση της 12ης Ιουνίου 2014. Με την υπό κρίση απόφασή του, το ΔΕΕ αναίρεσε τη διάταξη περί κατάργησης της δίκης, καθώς έκρινε ότι η απόφαση της Επιτροπής της 25ης Μαρτίου 2015 δεν ανακάλεσε την απόφαση της 12ης Ιουνίου 2014, απλώς την επιβεβαίωσε. Προσφυγή κατά επιβεβαιωτικής αποφάσεως είναι απαράδεκτη μόνον εάν η επιβεβαιούμενη απόφαση έχει καταστεί απρόσβλητη έναντι του ενδιαφερομένου, λόγω μη εμπρόθεσμης άσκησης ένδικης προσφυγής. Σε αντίθετη περίπτωση, ο ενδιαφερόμενος δικαιούται να προσβάλει είτε την επιβεβαιούμενη, είτε την επιβεβαιωτική ή και τις δύο. Ως εκ τούτου, κρίνοντας το ΔΕΕ ότι η διαφορά δεν είναι ώριμη προς εκδίκαση από το ίδιο, ανέπεμψε την υπόθεση προς εκδίκαση στο ΓεΔΕΕ.

http://curia.europa.eu/juris/liste.jsf?language=en&td=ALL&num=C-228/16%20P