Prestige & Limousine – Κανονιστική ρύθμιση που υποχρεώνει τις παροχές υπηρεσιών μίσθωσης οχημάτων με οδηγό να λάβουν συμπληρωματική άδεια και ταυτόχρονα περιορίζει τον αριθμό των υφιστάμενων αδειών αυτού του είδους σε ποσοστό 1/30 των αδειών ταξί, δεν συνιστά κρατική ενίσχυση, διότι δεν πρόκειται για μέτρο χρηματοδοτούμενο με κρατικούς πόρους
Έννοια ‘κρατικών πόρων’ – C-50/21
Στη Μητροπολιτική Περιοχή της Βαρκελώνης (ΜΠΒ) θεσπίστηκε η υποχρέωση λήψης συμπληρωματικής άδειας, πέραν της εθνικής, για την παροχή υπηρεσιών Μίσθωσης Οχημάτων με Οδηγό (ΜΟΟ). Με τις ίδιες ρυθμίσεις, ο αριθμός των σχετικών νόμιμων αδειών παροχής υπηρεσιών ΜΟΟ περιορίστηκε στο 1/30 των αδειών παροχής υπηρεσιών ταξί της ίδιας περιοχής.
Η Prestige & Limousine (P&L) είναι εταιρεία με έδρα τη Βαρκελώνη, η οποία παρέχει υπηρεσίες ΜΟΟ στη ΜΠΒ, διαθέτοντας εθνική άδεια παροχής υπηρεσιών ΜΟΟ. Η P&L, προσέφυγε στο ανώτερο δικαστήριο της Καταλονίας, ζητώντας την ακύρωση της ως άνω απόφασης, διότι, μεταξύ άλλων, υποχρεώνει τις εταιρείες που έχουν ήδη εθνική άδεια να λάβουν συμπληρωματική άδεια για την άσκηση των υπηρεσιών τους, ενώ την ίδια στιγμή περιορίζει σε μεγάλο βαθμό των αριθμό των νόμιμων αδειών, με αποτέλεσμα να ευνοεί επιλεκτικά τον κλάδο παροχής υπηρεσιών ταξί.
Το ανώτερο δικαστήριο της Καταλονίας απέστειλε, στο πλαίσιο της διαφοράς, προδικαστικό ερώτημα στο ΔΕΕ, εκφράζοντας αμφιβολίες ως προς τη συμβατότητα των εν λόγω εθνικών ρυθμίσεων με το ενωσιακό δίκαιο, και ιδίως ως προς την περίπτωση να χορηγείται κρατική ενίσχυση υπέρ των επιχειρήσεων παροχής υπηρεσιών ταξί, καθώς και ως προς την ελευθερία εγκατάστασης των επιχειρήσεων παροχής υπηρεσιών ΜΟΟ.
Σε ό,τι αφορά στην ενδεχόμενη ύπαρξη κρατικής ενίσχυσης, το ΔΕΕ υπενθύμισε πάγια νομολογία του, σύμφωνα με την οποία η χρήση «κρατικών πόρων» ως προϋπόθεση της κρατικής ενίσχυσης δεν περιλαμβάνει μόνο θετικές παροχές, αλλά κάθε μέτρο, ανεξαρτήτως νομικής μορφής, το οποίο ελαφρύνει τις οικονομικές υποχρεώσεις που, υπό κανονικές συνθήκες, βαρύνουν τον προϋπολογισμό μιας επιχείρησης και, ως εκ τούτου, χωρίς να συνιστά επιδότηση υπό τη στενή έννοια του όρου, είναι της ιδίας φύσεως ή έχει τα ίδια αποτελέσματα.
Το ΔΕΕ δεν διαπίστωσε κανένα στοιχείο από το οποίο να προκύπτει η χρήση «κρατικών πόρων» στην προκειμένη περίπτωση. Κανένα από τα παραπάνω μέτρα δεν περιλαμβάνουν θετικές παροχές, ούτε οδηγούν σε μείωση των κρατικών πόρων ή σε αρκούντως συγκεκριμένο οικονομικό κίνδυνο επιβάρυνσης του κρατικού προϋπολογισμού, προς όφελος των επιχειρήσεων που παρέχουν υπηρεσίες ταξί.
Για τον λόγο αυτόν, το ΔΕΕ αποφάνθηκε ότι το άρθρο 107 (1) ΣΛΕΕ δεν αντιτίθεται σε κανονιστική ρύθμιση που εφαρμόζεται σε αστική περιοχή και προβλέπει, αφενός ότι, για την άσκηση της δραστηριότητας παροχής υπηρεσιών ΜΟΟ στην εν λόγω περιοχή, απαιτείται ειδική άδεια, πέραν της εθνικής άδειας που απαιτείται για την παροχή αστικών και υπεραστικών υπηρεσιών ΜΟΟ, και, αφετέρου, ότι ο αριθμός των αδειών παροχής των εν λόγω υπηρεσιών περιορίζεται στο 1/30 των αδειών παροχής υπηρεσιών ταξί που έχουν χορηγηθεί για την ίδια περιοχή, εφόσον τα εν λόγω μέτρα δεν μπορούν να οδηγήσουν σε χρήση κρατικών πόρων.