Παράβαση υποχρέωσης ανάκτησης της Ελλάδας στην υπόθεση ΛΑΡΚΟ – C-481/16

Η ΛΑΡΚΟ Γενική Μεταλλευτική και Μεταλλουργική ΑΕ (στο εξής: ΛΑΡΚΟ ή προσφεύγουσα) είναι επιχείρηση που εξειδικεύεται στην εξόρυξη και επεξεργασία μεταλλεύματος λατερίτη, την εξόρυξη λιγνίτη και την παραγωγή σιδηρονικελίου και υποπροϊόντων του. Στις 6 Μαρτίου 2013, η Επιτροπή κίνησε επίσημη διαδικασία έρευνας για τον έλεγχο ενισχύσεων που χορηγήθηκαν στη ΛΑΡΚΟ, οι οποίες αφορούσαν εγγυήσεις δανείων και συμμετοχή του ελληνικού δημοσίου στην αύξηση του κεφαλαίου της (SA.34572, 2013/C, πρώην 13/NN), οι οποίες κρίθηκαν παράνομες και ασυμβίβαστες με την 2014/539/ΕΕ απόφαση της Επιτροπής. Ενόσω διαρκούσε η επίσημη διαδικασία έρευνας, οι ελληνικές αρχές κοινοποίησαν στην Επιτροπή, με βάση το άρθρο 108 παρ. 3 ΣΛΕΕ, σχέδιο πωλήσεως ορισμένων στοιχείων του ενεργητικού και την υπαγωγή σε καθεστώς πτωχεύσεως του υπολοίπου ενεργητικού της ΛΑΡΚΟ (υπόθεση SA.37954). Την εν λόγω μεταβίβαση ενέκρινε η Επιτροπή με την C(2014) 1805 απόφαση, με την οποία κρίθηκε επιπλέον ότι, ελλείψει οικονομικής συνέχειας, τυχόν υποχρέωση επιστροφής της ενίσχυσης της υπόθεσης SA.34572 θα επιβαλόταν στη ΛΑΡΚΟ και όχι στους νέους αγοραστές.

Η απόφαση 2014/539/ΕΕ της Επιτροπής στην πρώτη υπόθεση, που διέταξε την ανάκτηση των παράνομων και ασυμβίβαστων ενισχύσεων, κοινοποιήθηκε στην Ελλάδα στις 28.03.2014. Ωστόσο, η Επιτροπή δεν έλαβε μέσα στην καθορισμένη δίμηνη προθεσμία καμία πληροφόρηση από το ελληνικό δημόσιο για τα μέτρα που το τελευταίο θα λάμβανε, προκειμένου να ανακτηθούν οι επίμαχες ενισχύσεις. Η Επιτροπή απεύθυνε, εν συνεχεία, επιστολές προς το ελληνικό δημόσιο, ζητώντας να ενημερωθεί για τη διαδικασία της ανάκτησης, χωρίς, ωστόσο, να λάβει καμία ανταπόκριση.

Υπ’ αυτά τα δεδομένα, η Επιτροπή άσκησε προσφυγή ενώπιον του ΔΕΕ κατά της Ελλάδας, υποστηρίζοντας ότι το ελληνικό δημόσιο δεν εκτέλεσε την απόφαση 2014/539/ΕΕ της Επιτροπής μέσα στην προβλεπόμενη δίμηνη προθεσμία. Το ελληνικό δημόσιο προέβαλε τον ισχυρισμό ότι βρισκόταν σε απόλυτη αδυναμία εκτελέσεως, επειδή οι νομικές και πολιτικές δυσχέρειες εφαρμογής του σχεδίου μεταβιβάσεως στοιχείων του ενεργητικού της ΛΑΡΚΟ δεν επέτρεψαν την άμεση εκτέλεση της απόφασης ανάκτησης. Ειδικότερα, υποστήριξε ότι η απόφαση 2014/539/ΕΕ της Επιτροπής συνδέεται άρρηκτα με την απόφαση C(2014) 1805 περί πωλήσεως ορισμένων στοιχείων του ενεργητικού της ΛΑΡΚΟ με συγκεκριμένη διαδικασία, καθώς στην πράξη τα μέτρα που θα έπρεπε να λάβουν οι ελληνικές αρχές για την ανάκτηση θα είχαν ως συνέπεια την άμεση κήρυξη σε πτώχευση της ΛΑΡΚΟ, γεγονός που θα καθιστούσε ανέφικτη την πώληση των στοιχείων του ενεργητικού της. Στόχος του ελληνικού δημοσίου ήταν τα έσοδα από την εκποίηση της πτωχευτικής περιουσίας της ΛΑΡΚΟ (στο πλαίσιο του σχεδίου μεταβιβάσεως στην υπόθεση SA.37954) να χρησιμοποιηθούν για την ανάκτηση των ενισχύσεων της υπόθεσης SA.34572.

Το Δικαστήριο έκανε δεκτή την προσφυγή της Επιτροπής, απορρίπτοντας τους ισχυρισμούς του ελληνικού δημοσίου, επισημαίνοντας ότι οι δύο αποφάσεις της Επιτροπής στις ως άνω υποθέσεις έχουν διαφορετικό αντικείμενο και δεν είναι άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους, ώστε η εφαρμογή της μίας να παρακωλύει την εφαρμογή της άλλης. Επιπλέον, απέρριψε τον ισχυρισμό του ελληνικού δημοσίου για απόλυτη αδυναμία εκτελέσεως, καθώς το τελευταίο αφενός δεν προέβη σε καμία απολύτως ενέργεια προς ανάκτηση, αφετέρου δεν ενημέρωσε και δεν πρότεινε στην Επιτροπή εναλλακτικούς τρόπους εκτελέσεως της απόφασης ανάκτησης. Συνακόλουθα, το ΔΕΕ αποφάνθηκε ότι η δεύτερη απόφαση της Επιτροπής [C(2014) 1805] ουδόλως επηρεάζει την εκτέλεση της πρώτης και, συνεπώς, η Ελλάδα παραβίασε τις υποχρεώσεις της που απορρέουν από την απόφαση ανάκτησης και τη ΣΛΕΕ.

http://curia.europa.eu/juris/document/document.jsf?docid=196509&mode=req&pageIndex=1&dir=&occ=first&part=1&text=&doclang=EL&cid=341492