Το 2020, η Ρουμανία κοινοποίησε στην Επιτροπή σχέδιο ενίσχυσης για τη διάσωση της αεροπορικής εταιρείας Tarom, η οποία εμφάνιζε επί σειρά ετών ζημίες που έφθασαν να ξεπερνούν το μισό της κεφάλαιο. Η Επιτροπή, με την απόφαση SA.56244/2020, έκρινε το μέτρο συμβατό με τις Κατευθυντήριες Γραμμές 2014 για τη διάσωση και την αναδιάρθρωση μη χρηματοπιστωτικών προβληματικών επιχειρήσεων. Το 2022, το ΓεΔΕΕ απέρριψε προσφυγή ακυρώσεως της ανταγωνίστριας αεροπορικής εταιρείας Wizz Air Hungary (Τ-718/20) κατά της παραπάνω απόφασης. Κατόπιν τούτου, η Wizz Air Hungary άσκησε αίτηση αναιρέσεως ενώπιον του ΔΕΕ. To ΔΕΕ παρατήρησε αρχικά ότι, κατά τη γραμματική διατύπωση του σημείου 44 (β) των Κατευθυντηρίων Γραμμών, η ύπαρξη «κινδύνου διαταραχής στην παροχή σημαντικής υπηρεσίας που δύσκολα μπορεί να αντικατασταθεί» μπορεί να αποτελέσει σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα ή μείζονα ανεπάρκεια της αγοράς, συνεπεία της κατάρρευσης του δικαιούχου, γεγονός που δικαιολογεί τη χορήγηση ενίσχυσης. Ωστόσο από κανένα σημείο των Κατευθυντηρίων Γραμμών δεν προκύπτει ότι η αξιολόγηση του σημαντικού ή μη χαρακτήρα της υπηρεσίας που παρέχει ο δικαιούχος εξαρτάται από την προϋπόθεση ότι η αγορά στην οποία δραστηριοποιείται υπερβαίνει ορισμένο μέγεθος. Το γεγονός ότι η επίμαχη αγορά είναι σχετικώς περιορισμένη δεν εμποδίζει τον χαρακτηρισμό μιας υπηρεσίας που παρέχεται στην αγορά αυτή ως σημαντικής. Στην ένδικη υπόθεση, η παύση της δραστηριότητας της Tarom ενείχε συγκεκριμένο κίνδυνο διακοπής της παροχής ορισμένων υπηρεσιών αεροπορικής μεταφοράς επιβατών στη Ρουμανία, γεγονός επιζήμιο για τη «συνδεσιμότητα» των ρουμανικών περιφερειών οι οποίες εξυπηρετούνταν αποκλειστικώς από την εν λόγω εταιρία, καθώς και για την οικονομική κατάσταση των περιφερειών αυτών. Περαιτέρω, το ΔΕΕ επεσήμανε ότι η αρχή της εφάπαξ ενίσχυσης επιβάλλει, κατ’ αρχήν, οι ενισχύσεις να χορηγούνται στις προβληματικές επιχειρήσεις για μία μόνον πράξη αναδιάρθρωσης. Εάν η επιχείρηση έχει ήδη λάβει ενίσχυση διάσωσης, ενίσχυση αναδιάρθρωσης ή προσωρινή στήριξη αναδιάρθρωσης, δεν είναι επιτρεπτό να λάβει περαιτέρω ενίσχυση, προτού παρέλθουν τουλάχιστον δέκα έτη από τη χορήγηση της ενίσχυσης, τη λήξη της περιόδου αναδιάρθρωσης ή από την παύση της εφαρμογής του σχεδίου αναδιάρθρωσης. Συμφώνησε, ωστόσο, με τη διαπίστωση του ΓεΔΕΕ ότι οι Κατευθυντήριες Γραμμές 2014 διακρίνουν την έννοια της «εφαρμογής μέτρου ενίσχυσης» από την έννοια της «εφαρμογής σχεδίου αναδιάρθρωσης», γεγονός που στην ένδικη υπόθεση καθιστούσε σύμφωνη με τις Κατευθυντήριες Γραμμές την ενίσχυση της Tarom. Ως προς την κατανομή του βάρους αποδείξεως, το ΔΕΕ έκρινε ότι η απόδειξη της ύπαρξης αμφιβολιών επί της συμβατότητας της ενίσχυσης βαρύνει τον αιτούντα την ακύρωση της απόφασης, ο οποίος μπορεί να βασισθεί σε δέσμη από συγκλίνουσες ενδείξεις. Η εν λόγω κατανομή του βάρους αποδείξεως δεν μπορεί να διαφέρει αναλόγως του είδους της οικείας ενίσχυσης, εφαρμόζεται δε, μεταξύ άλλων, και στις ενισχύσεις διασώσεως ή αναδιαρθρώσεως, όπως το επίμαχο μέτρο. Στη βάση των ανωτέρω, το ΔΕΕ απέρριψε την αίτηση αναιρέσεως. https://curia.europa.eu/juris/document/document.jsf;jsessionid=D45DE43F441E8FB893DEF749C1BC9B6A?text=&docid=281149&pageIndex=0&doclang=EL&mode=lst&dir=&occ=first&part=1&cid=3770113