Η Ighoga Region 10, ένωση ιδιοκτητών και διαχειριστών ξενοδοχείων με συνεδριακές εγκαταστάσεις και εστιατορίων, υπέβαλε καταγγελία στην Επιτροπή, ισχυριζόμενη ότι είχε χορηγηθεί παράνομα κρατική ενίσχυση στον ξενοδοχειακό όμιλο Maritim group και την εταιρία ακινήτων KHI, με σκοπό την κατασκευή ενός Συνεδριακού Κέντρου και ενός παρακείμενου ξενοδοχείου στην πόλη Ingolstadt της Γερμανίας. Αναλυτικότερα, ο δήμος του Ingolstadt, μέσω της δημοτικής εταιρίας IFG, πώλησε στην KHI έκταση, στην οποία επρόκειτο να κατασκευαστεί ξενοδοχείο, μετά από πρόσκληση υποβολής προσφορών. Στη συνέχεια, η KHI σύναψε σύμβαση μίσθωσης για τη λειτουργία του ξενοδοχείου και του συνεδριακού κέντρου με τη Maritim, η οποία ήταν η μόνη εταιρία που υπέβαλε προσφορά στον διαγωνισμό που διεξήχθη. To ύψος του μισθώματος συμφωνήθηκε υψηλότερο από αυτό που ισχύει για αντίστοιχα συνεδριακά κέντρα σε άλλες παρόμοιας εμβέλειας πόλεις της Γερμανίας. Η Επιτροπή, χωρίς να κινήσει την επίσημη διαδικασία έρευνας, έκρινε ότι δεν υφίσταται κρατική ενίσχυση κατ’ άρθρο 107 παρ. 1 ΣΛΕΕ επειδή δεν χορηγήθηκε οικονομικό πλεονέκτημα στη Maritim, στο μέτρο που το επίμαχο μίσθωμα συμφωνήθηκε με όρους αγοράς, και το επίμαχο μέτρο δεν είναι ικανό να νοθεύσει τον ανταγωνισμό λόγω του τοπικού του αντικτύπου (SA.48582/2020). Η Ighoga Region 10 άσκησε προσφυγή ακύρωσης ενώπιον του ΓεΔΕΕ, ισχυριζόμενη ότι η Επιτροπή λανθασμένα έκρινε ότι δεν τίθεται ζήτημα κρατικής ενίσχυσης με την απόφασή της και, συνεπώς, έπρεπε να είχε κινήσει την επίσημη διαδικασία έρευνας. Ειδικότερα, ισχυρίστηκε ότι δεν έγινε σωστή αξιολόγηση του ύψους του μισθώματος που κατέβαλε η Maritim για τη λειτουργία του συνεδριακού κέντρου, ώστε να αποκλειστεί η χορήγηση κρατικής ενίσχυσης, καθώς τα περισσότερα συνεδριακά κέντρα που ελήφθησαν υπόψη στο πλαίσιο συγκριτικής αξιολόγησης, δεν αντικατοπτρίζουν την τιμή της αγοράς, αφού συχνά χρηματοδοτούνται με κρατικούς πόρους, καθώς και ότι δεν συνυπολογίστηκε στο μίσθωμα το πιθανό κέρδος της Maritim από τη λειτουργία του παρακείμενου ξενοδοχείου. Επίσης, η προσφεύγουσα υποστήριξε ότι το επίμαχο μέτρο δεν είχε τοπικό χαρακτήρα. Σε σχέση με το συμφωνηθέν μίσθωμα, το ΓεΔΕΕ διαπίστωσε ότι η IFG ανέλυσε τις συνθήκες υπό τις οποίες λειτουργούν και διατίθενται στην αγορά τα συνεδριακά κέντρα σε διάφορες συγκρίσιμες πόλεις της Γερμανίας. Από την ανάλυσή της προέκυψε ότι δεν υπάρχουν τυπικές συμβάσεις μίσθωσης/διαχείρισης, δηλαδή αυτές διαμορφώνονται βάσει των ιδιαιτεροτήτων κάθε περίπτωσης, όπως είναι η τοποθεσία και το ακίνητο όπου στεγάζεται το συνεδριακό κέντρο. Επίσης, η λειτουργία αυτών των συνεδριακών κέντρων συνήθως είναι ζημιογόνα και οι ζημίες βαρύνουν εν μέρει ή πλήρως τον αντίστοιχο ιδιοκτήτη/εκμισθωτή, που συνήθως είναι κάποιος δήμος, και όχι τον ενοικιαστή/διαχειριστή. Αντίθετα, σύμφωνα με τη σύμβαση μεταξύ της IFG και της Maritim, η τελευταία είχε αναλάβει πλήρως τον επιχειρηματικό κίνδυνο από τη λειτουργία του έργου. Συναφώς, το ΓεΔΕΕ, κατά τη συγκριτική αξιολόγηση, σημείωσε ότι η λειτουργία ενός συνεδριακού κέντρου έχει ως αποτέλεσμα τη δημόσια χρηματοδότηση των ζημιών του φορέα εκμετάλλευσής του, δεν συνεπάγεται ότι ο εκ των προτέρων καθορισμός του μισθώματος δεν βασίστηκε σε παράγοντες σχετικούς με την αγορά. Το γεγονός ότι η λειτουργία ενός συνεδριακού κέντρου μπορεί να οδηγήσει τελικά σε ζημία σημαίνει απλώς ότι το λειτουργικό κόστος δεν καθιστά δυνατή την επίτευξη κέρδους. Επομένως, το ΓεΔΕΕ έκρινε ότι η Επιτροπή ορθά βασίστηκε σε αυτά τα στοιχεία, προκειμένου να κρίνει εάν το μίσθωμα που κατέβαλε η Maritim ήταν σύμφωνο με τους όρους της αγοράς. Αναφορικά με το ξενοδοχείο που λειτουργούσε σε κοντινή απόσταση από το συνεδριακό κέντρο, το ΓεΔΕΕ διαπίστωσε ότι η σύμβαση λειτουργίας του συνεδριακού κέντρου είναι νομικά ανεξάρτητα από τη σύμβαση λειτουργίας του ξενοδοχείου και οι δομές αυτές ανήκουν σε διαφορετικούς ιδιοκτήτες. Συνεπώς, εφόσον δεν προσκομίστηκε κανένα στοιχείο που να υποδηλώνει την ύπαρξη συμφωνίας μεταξύ αυτών των ιδιοκτητών για τη λειτουργία και την κοινή χρήση των υποδομών, η Επιτροπή ορθά δεν κίνησε την επίσημη διαδικασία έρευνας. Όσον αφορά τον τοπικό αντίκτυπο του μέτρου, το ΓεΔΕΕ επικύρωσε την κρίση της Επιτροπής, δεδομένου ότι: α) το συνεδριακό κέντρο ήταν μικρό λόγω μεγέθους, χωρητικότητας και του αριθμού των διαθέσιμων αιθουσών· β) η ζώνη προσέλκυσης του συνεδριακού κέντρου ήταν τοπική· γ) η πόλη Ingolstadt δεν είναι μεγάλη, ενώ οι εκδηλώσεις που προβλέπονταν να γίνουν στο συνεδριακό κέντρο θα οργανώνονταν από σχολεία, τοπικούς συλλόγους, τον δήμο και άλλους περιφερειακούς χρήστες· δ) η βασική αποστολή του συνεδριακού κέντρου ήταν η διοργάνωση εκδηλώσεων και συνεδρίων για ομάδες 50 έως 300 ατόμων· ε) οι δραστηριότητες του συνεδριακού κέντρου σε εθνικό επίπεδο αντιπροσώπευαν μόλις το 0,41% του συνολικού αριθμού διεθνών συνεδρίων ή εκδηλώσεων που διοργανώθηκαν στη Γερμανία· στ) η πόλη Ingolstadt δεν κατέχει σημαντική θέση στην αγορά των διεθνών συνεδρίων· ζ) οι συμμετέχοντες στην πρόσκληση υποβολής προσφορών σχετικά με τη λειτουργία του συνεδριακού κέντρου ήταν εγκατεστημένοι στη Γερμανία και, μάλιστα, η πλειοψηφία αυτών προέρχονταν από την περιοχή Ingolstadt. Το ΓεΔΕΕ έκρινε ότι τα στοιχεία αυτά αποδεικνύουν ότι το επίμαχο μέτρο θα μπορούσε να έχει οριακή μόνον επίδραση στις συναλλαγές μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ. Συνεπώς, το ΓεΔΕΕ απέρριψε την προσφυγή στο σύνολό της και καταδίκασε την Ighoga Region 10 στα δικαστικά έξοδα. https://curia.europa.eu/juris/liste.jsf?num=T-582/20