Η ιταλική ναυτιλιακή εταιρία Siremar, μέλος του κρατικού ομίλου Tirrenia, παρείχε υπηρεσίες θαλάσσιων μεταφορών βάσει δημόσιας σύμβασης ΥΓΟΣ που συνάφθηκε αρχικά το 1991 και, στη συνέχεια, παρατάθηκε μέχρι την ολοκληροποίηση της ιδιωτικοποίησης της Tirrenia και της Siremar λόγω κήρυξής τους σε πτώχευση. Στο πλαίσιο της διαδικασίας αυτής, η Siremar έλαβε, επίσης, ενίσχυση διάσωσης υπό τον όρο της υποβολής στην Επιτροπή εκ μέρους των ιταλικών αρχών ενός σχεδίου αναδιάρθρωσης ή λύσης της εταιρίας εντός προθεσμίας 6 μηνών, σε περίπτωση που δεν επιστραφεί το ποσό της ενίσχυσης (N 418/2010). Η Siremar συνέχισε να επωφελείται από αυτήν την ενίσχυση μετά την εν λόγω προθεσμία και μέχρι την πώλησή της έναν χρόνο μετά, μέσω διαγωνισμού στην εταιρία SNS για 55,1 εκατομμύρια ευρώ. Κατόπιν πληθώρας καταγγελιών, η Επιτροπή κίνησε την επίσημη διαδικασία έρευνας για μέτρα που χορηγήθηκαν στον όμιλο Tirrenia και τις θυγατρικές του και εξέδωσε πολλές αποφάσεις (SA.32014, SA.32015 και SA.32016/2021). Σε σχέση με τη Siremar, η Επιτροπή διαπίστωσε, μεταξύ άλλων, ότι επωφελήθηκε από την παράνομη παράταση ισχύος της ενίσχυσης διάσωσης που της είχε χορηγηθεί, καθώς και ότι η πώλησή της στην SNS εξαιρέθηκε από την καταβολή φόρου εισοδήματος. Η Επιτροπή έκρινε ότι τα μέτρα αυτά συνιστούν παράνομες και μη συμβατές ενισχύσεις που πρέπει να ανακτηθούν από τις ιταλικές αρχές. Η Siremar αμφισβήτησε την ορθότητα της απόφασης αυτής και άσκησε προσφυγή ακύρωσης ενώπιον του ΓεΔΕΕ, υποστηρίζοντας, πρώτον, ότι η δημόσια υπηρεσία παρεχόταν απρόσκοπτα μέχρι την ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησής της, και, δεύτερον, ότι, επειδή η φορολογική απαλλαγή εξαρτήθηκε από την οριστικοποίηση της πώλησης και την πραγματοποίηση κέρδους, δεν της χορηγήθηκε κάποιο πλεονέκτημα. Σε σχέση με την παράταση ισχύος της ενίσχυσης διάσωσης που έλαβε η Siremar, το ΓεΔΕΕ σημείωσε ότι ο στόχος των απαιτήσεων, που ορίζονται στις παραγράφους 25 και 26 των Κατευθυντήριων Γραμμών 2004 για τη διάσωση και αναδιάρθρωση μη χρηματοπιστωτικών προβληματικών επιχειρήσεων, είναι να διασφαλιστεί ότι οι ενισχύσεις αυτές έχουν πολύ περιορισμένες επιπτώσεις στην εσωτερική αγορά, γεγονός που κατοχυρώνεται, ιδίως, από τον προσωρινό και αναστρέψιμο χαρακτήρα της στήριξης που χορηγείται. Στην προκειμένη περίπτωση, η επιστροφή της ενίσχυσης διάσωσης έπρεπε να πραγματοποιηθεί εντός έξι μηνών, με την επιφύλαξη της υποβολής, εντός της προθεσμίας αυτής, σχεδίου αναδιάρθρωσης ή σχεδίου εκκαθάρισης. Κατά το ΓεΔΕΕ, το γεγονός και μόνον ότι η δημόσια υπηρεσία θαλάσσιων μεταφορών είχε διατηρηθεί έως το τέλος της διαδικασίας ιδιωτικοποίησης της Siremar δεν αποδεικνύει ότι πληρούνται οι απαιτήσεις που ορίζονται στις Κατευθυντήριες Γραμμές 2004. Αναφορικά με τη φοροαπαλλαγή, το ΓεΔΕΕ επισήμανε ότι το κριτήριο για τον προσδιορισμό του χρόνου χορήγησης της ενίσχυσης είναι αυτό της έκδοσης της νομικά δεσμευτικής πράξης, με την οποία η αρμόδια εθνική αρχή αναλαμβάνει να χορηγήσει την ενίσχυση στον δικαιούχο της. Επομένως, από τη στιγμή που παρέχεται στον δικαιούχο το δικαίωμα λήψης της ενίσχυσης, η ενίσχυση θεωρείται ότι έχει χορηγηθεί, ενώ η πραγματική μεταφορά των κρατικών πόρων δεν είναι καθοριστική. Περαιτέρω, το ΓεΔΕΕ σημείωσε πως το γεγονός ότι μια τέτοια ενίσχυση θα υλοποιηθεί στην πραγματικότητα μόνο με την εμφάνιση μελλοντικών και αβέβαιων γεγονότων, όπως ήταν στην προκειμένη περίπτωση η οριστικοποίηση της πώλησης της Siremar στην SNS, η ύπαρξη θετικής διαφοράς μεταξύ, αφενός, των περιουσιακών στοιχείων της επιχείρησης στην αρχή της διαδικασίας της πώλησης και, αφετέρου, των περιουσιακών στοιχείων στο τέλος αυτής της διαδικασίας, δεν μπορούν να οδηγήσουν στη στοιχειοθέτηση της ύπαρξης νομικής πλάνης ως προς την πλήρωση της προϋπόθεσης περί ύπαρξης πλεονεκτήματος. https://curia.europa.eu/juris/liste.jsf?language=en&td=ALL&num=T-668/21