Η Valencia Club de Fútbol είναι επαγγελματικός ποδοσφαιρικός σύλλογος που εδρεύει στη Βαλένθια της Ισπανίας. H Fundación Valencia (Ίδρυμα Βαλένθια, στο εξής: FV) είναι μη κερδοσκοπική οργάνωση με κύριο σκοπό τη διαφύλαξη, τη διάδοση και την προώθηση των αθλητικών, πολιτιστικών και κοινωνικών πτυχών της Valencia Club de Fútbol και της σχέσης της με τους οπαδούς της. Το Χρηματοπιστωτικό Ινστιτούτο της Βαλένθια (στο εξής: IVF) παρέσχε στην FV εγγύηση για τραπεζικό δάνειο, ύψους 75 εκατομμυρίων ευρώ και διάρκειας έξι ετών, χορηγηθέν από την τράπεζα Bancaja, διά του οποίου η FV απέκτησε το 70,6 % των μετοχών της Valencia Club de Fútbol. Η εγγύηση κάλυπτε το 100% του κεφαλαίου του δανείου, πλέον τόκων και εξόδων εγγυοδοσίας. Σε αντάλλαγμα, η FV ήταν υποχρεωμένη να καταβάλλει στο IVF ετήσια προμήθεια εγγύησης ανερχόμενη σε 0,5%. Ως αντεγγύηση, το IVF έλαβε ενέχυρο δεύτερης τάξης επί των μετοχών της Valencia Club de Fútbol που ανήκαν στη FV. Στη συνέχεια, το IVF αύξησε την εγγύησή του υπέρ της FV κατά 6 εκατομμύρια ευρώ, προκειμένου να επιτευχθεί ισόποση αύξηση του ήδη χορηγηθέντος από την Bancaja δανείου, ώστε να καλυφθεί η αποπληρωμή του κεφαλαίου, τόκων και δαπανών που οφείλονταν και που είχαν προκύψει λόγω της μη εμπρόθεσμης καταβολής των τόκων του εγγυημένου δανείου. Η Επιτροπή, αφού πληροφορήθηκε από δημοσιεύματα του Τύπου και πληροφορίες που της υπέβαλαν πολίτες για τα μέτρα που έλαβε η Κυβέρνηση της Αυτόνομης Περιφέρειας της Βαλένθια υπό τη μορφή εγγυήσεων τραπεζικών δανείων υπέρ της Elche Club de Fútbol SAD, της Hércules Club de Fútbol SAD και της Valencia Club de Fútbol, αποφάσισε να διεξάγει προκαταρκτική έρευνα. Στη συνέχεια, η Επιτροπή κίνησε την επίσημη διαδικασία έρευνας, μετά το πέρας της οποίας έκρινε, μεταξύ άλλων, ότι η Valencia Club de Fútbol είχε λάβει από το IVF παράνομες κρατικές ενισχύσεις υπό τη μορφή εγγύησης δανείου που έπρεπε να επιστραφούν, καθώς, κατά τον χρόνο χορήγησής τους αυτή αποτελούσε «προβληματική» επιχείρηση κατά την έννοια του σημείου 11 των Κατευθυντηρίων Γραμμών 2004 για τη διάσωση και αναδιάρθρωση μη χρηματοπιστωτικών προβληματικών επιχειρήσεων (SA.36387/2016). Κατά της απόφασης αυτής προσέφυγε η Valencia Club de Fútbol ενώπιον του ΓεΔΕΕ το οποίο έκρινε ότι η Επιτροπή λανθασμένα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η αρχική εγγύηση και το αυξημένο ποσό εγγύησης της IVF για το δάνειο της FV προσπόρισαν στη Valencia Club de Fútbol οικονομικό πλεονέκτημα, καθώς και ότι υπέπεσε σε λάθη κατά τον υπολογισμό του ποσού της ενίσχυσης. Ειδικότερα, το ΓεΔΕΕ διαπίστωσε ότι η Επιτροπή βασίστηκε στην απουσία στοιχείων, προκειμένου να αποδείξει ότι η προμήθεια εγγύησης δεν πληρούσε τους όρους της αγοράς κατά παράβαση των προβλέψεων της Ανακοίνωσής της για τις εγγυήσεις του 2008. Ως εκ τούτου, το ΓεΔΕΕ ακύρωσε την απόφαση της Επιτροπής ως προς τα επίμαχα μέτρα που αφορούσαν τη Valencia Club de Fútbol. Στη συνέχεια, η Επιτροπή άσκησε αίτηση αναίρεσης ενώπιον του ΔΕΕ, ισχυριζόμενη ότι το ΓεΔΕΕ εσφαλμένα ερμήνευσε την απόφασή της ως προς τη διαπίστωση της ύπαρξης πλεονεκτήματος. Το ΔΕΕ επισήμανε ότι η Ανακοίνωση για τις εγγυήσεις 2008 στο σημείο 3.2 προβλέπει μια ιεράρχηση των μεθόδων που πρέπει να χρησιμοποιούνται για τη διαπίστωση και τον ποσοτικό προσδιορισμό του οικονομικού πλεονεκτήματος, το οποίο χορηγείται μέσω κρατικής εγγύησης. Συγκεκριμένα, πρώτα πρέπει να εξακριβωθεί εάν «η ανάληψη του κινδύνου» εκ μέρους του κράτους «ανταμείβεται με μια κατάλληλη προμήθεια εγγύησης επί του ποσού για το οποίο παρέχεται εγγύηση» (πρώτη μέθοδος για επιτόκιο αγοράς) και, δεύτερον, ελλείψει αντίστοιχης προμήθειας αναφοράς στις χρηματοπιστωτικές αγορές, θα πρέπει να ελεγχθεί εάν το συνολικό χρηματοοικονομικό κόστος του δανείου που καλύπτεται από την εγγύηση, συμπεριλαμβανομένου του επιτοκίου του δανείου και της προμήθειας εγγύησης μπορεί να συγκριθεί με την αγοραία τιμή παρόμοιου μη εγγυημένου δανείου (δεύτερη μέθοδος για επιτόκια αναφοράς). Η ιεράρχηση αυτή των μεθόδων επιρρωννύεται και από το σημείο 4.2 της Ανακοίνωσης για τις εγγυήσεις 2008, από τις διατυπώσεις του οποίου προκύπτει ότι η Επιτροπή οριοθέτησε τη διακριτική της ευχέρεια κατά την επιλογή της μεθόδου που χρησιμοποιεί για τη διαπίστωση και τον ποσοτικό προσδιορισμό του στοιχείου ενίσχυσης ενός μέτρου εγγύησης. Συνεπώς, η Επιτροπή μπορεί να προσφύγει στο επιτόκιο αναφοράς, μόνον εάν δεν υπάρχει επιτόκιο της αγοράς. Εν προκειμένω, η Επιτροπή δεν έκανε καμία ειδική αναφορά στην απόφασή της για τη συνεκτίμηση αυτών των στοιχείων. Ως εκ τούτου, το ΔΕΕ απέρριψε την αίτηση αναίρεσης της Επιτροπής και την καταδίκασε στα δικαστικά έξοδα. https://curia.europa.eu/juris/document/document.jsf?text=&docid=268162&pageIndex=0&doclang=EL&mode=lst&dir=&occ=first&part=1&cid=108577