Η εταιρία Piltenes meži SIA έχει στην κυριότητά της δάσος έκτασης περίπου 500 εκταρίων, εντός του οποίου βρίσκεται περιοχή αναγνωρισμένη ως μικροβιότοπος, κατά την έννοια της λεττονικής νομοθεσίας με την οποία μεταφέρθηκε στην εσωτερική έννομη τάξη η Οδηγία 2009/147 για την προστασία των άγριων πτηνών. Ο εν λόγω μικροβιότοπος αναγνωρίστηκε ως τέτοιος από την αρμόδια λεττονική αρχή, προκειμένου να συμβάλει στη διασφάλιση της προστασίας του αγριόκουρκου το οποίο είναι είδος άγριου πτηνού. H Piltenes meži υπέβαλε αίτηση ενίσχυσης στην αρμόδια εθνική υπηρεσία, με την οποία ζήτησε να της καταβληθεί αποζημίωση για τα έξοδα και την απώλεια εσόδων που προέκυψαν από την ύπαρξη του εν λόγω μικροβιότοπου. Η υπηρεσία αυτή απέρριψε την εν λόγω αίτηση ενίσχυσης, με την αιτιολογία ότι η εφαρμοστέα λεττονική νομοθεσία απέκλειε τη δυνατότητα χορήγησης τέτοιας ενίσχυσης σε προβληματική επιχείρηση όπως είναι η Piltenes meži, καθώς από την εξέταση της ετήσιας έκθεσής της για το έτος 2014 προέκυπτε ότι οι ζημίες της αντιστοιχούσαν σε ποσοστό άνω του 50% του εταιρικού κεφαλαίου της. Η Piltenes meži προσέφυγε κατά της εν λόγω απόφασης ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων. Στο πλαίσιο αυτής της δίκης, το Ανώτατο Δικαστήριο της Λεττονίας ανέστειλε την ενώπιόν του διαδικασία και απέστειλε προδικαστικό ερώτημα στο ΔΕΕ, προκειμένου να διευκρινιστεί εάν οι ενισχύσεις για την αποζημίωση ή για την αντιστάθμιση των εξόδων και της απώλειας εσόδων λόγω της ύπαρξης, σε δασικές περιοχές που δεν ανήκουν στο δίκτυο Natura 2000, μικροβιότοπων που τέθηκαν υπό καθεστώς ειδικής προστασίας, με σκοπό να συμβάλουν στη διασφάλιση της προστασίας των ειδών αγρίων πτηνών, μπορούν να θεωρηθούν ως ενισχύσεις που εμπίπτουν στο άρθρο 30 του Κανονισμού 1305/2013 για τη στήριξη της αγροτικής ανάπτυξης από το Ευρωπαϊκό Γεωργικό Ταμείο Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ), καθώς και εάν αυτές υπόκεινται στους περιορισμούς που προβλέπονται σχετικά με τις ενισχύσεις σε προβληματικές επιχειρήσεις στον απαλλακτικό Καν. 702/2014 για τη γεωργία και τη δασοκομία. Όσον αφορά το πεδίο εφαρμογής του Καν. 1305/2013, το ΔΕΕ παρατήρησε πως η παράγραφος 6 εδ. β΄του άρθρου 30 Καν. 1305/2013 ορίζει ότι στις περιοχές που είναι επιλέξιμες για τη χορήγηση μιας τέτοιας ενίσχυσης περιλαμβάνονται οι οριοθετημένες περιοχές προστασίας της φύσης, εκτός δικτύου Natura 2000, που υπόκεινται σε περιβαλλοντικούς περιορισμούς όσον αφορά τη γεωργία ή τα δάση, με σκοπό τη βελτίωση της οικολογικής συνοχής του δικτύου Natura 2000 κατά το άρθρο 10 της Οδηγίας 92/43 για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας. Περαιτέρω, το ΔΕΕ διαπίστωσε ότι, βάσει του σκοπού παροχής στήριξης στους γεωργούς που επιδιώκει το άρθρο 30 παρ. 1 Καν. 1305/2013, η προβλεπόμενη αποζημίωση μπορεί να χορηγηθεί, μεταξύ άλλων, στην περίπτωση που τα μειονεκτήματα απορρέουν από την επιβολή, στην περιοχή για την οποία ζητείται η ενίσχυση, περιβαλλοντικών περιορισμών που αφορούν τη γεωργία ή τα δάση και αποσκοπούν στη διασφάλιση της προστασίας ενός είδους άγριου πτηνού που καλύπτεται από την Οδηγία 2009/147 για τη διατήρηση των αγρίων πτηνών, ανεξαρτήτως του αν οι περιορισμοί αυτοί απορρέουν από εθνικό μέτρο που θεσπίστηκε βάσει της ίδιας αυτής Οδηγίας ή βάσει του άρθρου 10 της Οδηγίας 92/43. Συνεπώς, το ΔΕΕ έκρινε ότι το άρθρο 30 του Καν. 1305/2013 έχει την έννοια, λαμβανομένης ιδίως υπόψη της παραγράφου του 6, ότι η ενίσχυση που ζητείται για μικροβιότοπο που υπάρχει εντός δάσους προς επίτευξη των σκοπών της Οδηγίας 2009/147, όπως στην υπό κρίση περίπτωση, εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της εν λόγω διάταξης. Αναφορικά με την εφαρμογή του Καν. 702/2014 στις αποζημιώσεις που χορηγούνται βάσει του Καν. 1305/2013, το ΔΕΕ επισήμανε πως η απαλλαγή που θεσπίζει ο Καν. 702/2014 έχει εφαρμογή στις ενισχύσεις υπέρ της δασοκομίας, συμπεριλαμβανομένων των ενισχύσεων που συγχρηματοδοτούνται από το ΕΓΤΑΑ, δηλαδή και στις ενισχύσεις που ζητούνται βάσει του άρθρου 30 Καν. 1305/2013, όπως η επίμαχη ενίσχυση στην υπό κρίση υπόθεση. Ωστόσο, για να μπορεί μία τέτοια ενίσχυση να τύχει απαλλαγής βάσει του εν λόγω Κανονισμού, θα πρέπει να πληροί όλες τις τιθέμενες σε αυτόν προϋποθέσεις, όπως είναι ο όρος ότι ο αιτών την ενίσχυση δεν πρέπει να είναι προβληματική επιχείρηση, υπό την επιφύλαξη ορισμένων ρητών εξαιρέσεων. Συναφώς, το ΔΕΕ σημείωσε ότι η ειδική αυτή μεταχείριση των προβληματικών επιχειρήσεων δεν προσβάλλει το θεμελιώδες δικαίωμα ιδιοκτησίας ούτε παραβιάζει τις γενικές αρχές της ίσης μεταχείρισης και της αναλογικότητας. Ως εκ τούτου, το ΔΕΕ έκρινε ότι δεν είναι δυνατόν να κηρυχθεί συμβατή, κατ’ εφαρμογήν του απαλλακτικού Καν. 702/2014, ενίσχυση η οποία ζητήθηκε βάσει του Καν. 1305/2013 για μικροβιότοπο που δημιουργήθηκε εντός δάσους προς επίτευξη των σκοπών της Οδηγίας 2009/147 υπέρ μιας προβληματικής επιχείρησης κατά την έννοια του άρθρου 2 σημείο 14 του Καν. 702/2014. https://curia.europa.eu/juris/document/document_print.jsf?docid=258498&text=&dir=&doclang=EL&part=1&occ=first&mode=lst&pageIndex=0&cid=3498335