Αγγλικά

06/10/2021 Ενίσχυση χρηματοδοτούμενη μέσω οιονεί φορολογικής επιβάρυνσης – ΓεΔΕΕ Τ-196/19

Ο χαρακτηρισμός μιας προσαύξησης ως οιονεί φορολογικής επιβάρυνσης αρκεί για να θεωρηθούν τα έσοδα που προκύπτουν από την είσπραξή της ως κρατικοί πόροι, χωρίς να απαιτείται το κράτος να αναλαμβάνει την υποχρέωση να αντισταθμίζει τις ζημίες που προκαλούνται από τη μη καταβολή της εν λόγω προσαύξησης, ιδίως, σε περίπτωση μη εισπράξιμων απαιτήσεων λόγω αφερεγγυότητας
Η εταιρία AZ είναι κατασκευαστής προσαρμοσμένων αναλογικών και μικτών ολοκληρωμένων κυκλωμάτων που προορίζονται, κυρίως, για την αυτοκινητοβιομηχανία, τα αεροσκάφη και άλλες βιομηχανίες.

Σύμφωνα με τη γερμανική νομοθεσία, οι αντικυκλικοί καταναλωτές και οι καταναλωτές συνεχούς φορτίου υπέκειντο σε εξατομικευμένα τέλη που επιβάρυναν τους Διαχειριστές Συστημάτων Μεταφοράς (ΔΣΜ) και υπολογίζονταν σύμφωνα με μια μεθοδολογία που είχε καθορίσει η αρμόδια εθνική αρχή, λαμβάνοντας υπόψη το κόστος δικτύου που προκαλούσαν οι καταναλωτές αυτοί, ενώ σε κάθε περίπτωση το τέλος αυτό δεν μπορούσε να είναι χαμηλότερο από το 20% των ισχυόντων γενικών τελών.

Στη συνέχεια, τα εξατομικευμένα τέλη για τους καταναλωτές συνεχούς φορτίου καταργήθηκαν και θεσπίσθηκε πλήρης απαλλαγή από αυτά λόγω της υποτιθέμενα σταθεροποιητικής επίδρασης που ασκούσαν οι καταναλωτές αυτοί στο δίκτυο. Η απαλλαγή αυτή είχε ως αποτέλεσμα μείωση των εσόδων για τους φορείς εκμετάλλευσης δικτύων. Οι ΔΣΜ υποχρεούνταν πλέον να επιστρέφουν στους Διαχειριστές Συστημάτων Διανομής (ΔΣΔ) ποσό ίσο προς τη μείωση των εσόδων τους που προέκυπτε από την επίδικη απαλλαγή. Παράλληλα, οι ΔΣΜ ήταν υποχρεωμένοι να εξισώνουν μέσω συμψηφισμού μεταξύ τους το ποσό των πληρωμών τους προς τους ΔΣΔ με τις δικές τους ζημίες που συνεπαγόταν η απαλλαγή από τα τέλη δικτύου, έτσι ώστε ο καθένας να επωμίζεται την ίδια οικονομική επιβάρυνση, υπολογιζόμενη αναλόγως της ποσότητας ηλεκτρικής ενεργείας την οποία παρείχε στους ωφελούμενους από την επίμαχη απαλλαγή και οι οποίοι ήταν συνδεδεμένοι στο δίκτυό του.

Στο πλαίσιο αυτό, η αρμόδια αρχή θέσπισε έναν χρηματοδοτικό μηχανισμό, βάσει του οποίου, οι ΔΣΔ εισέπρατταν από τους τελικούς καταναλωτές ή τους προμηθευτές ηλεκτρικής ενέργειας μια προσαύξηση, το ποσό της οποίας καταβαλλόταν, στη συνέχεια, ανά μήνα, στους ΔΣΜ. Το ποσό αυτό καθοριζόταν κάθε έτος, εκ των προτέρων, από τους ΔΣΜ, βάσει μεθόδου που επέβαλλε η αρμόδια αρχή.

Κατόπιν σωρείας καταγγελιών σχετικά με την επίμαχη απαλλαγή, η Επιτροπή έκρινε ότι η Γερμανία χορήγησε παράνομα κρατικές ενισχύσεις με τη μορφή της επίδικης απαλλαγής στους ΔΣΜ. Ειδικά όσον αφορά την προϋπόθεση των κρατικών πόρων κατ’ άρθρο 107 παρ. 1 ΣΛΕΕ, η Επιτροπή διαπίστωσε ότι η απώλεια εσόδων λόγω της επίδικης απαλλαγής μετακυλίστηκε εξ ολοκλήρου στους τελικούς χρήστες με μηχανισμό πλήρους αντιστάθμισης, ο οποίος χρηματοδοτήθηκε με υποχρεωτική εισφορά (προσαύξηση) που επιβλήθηκε σε αυτούς από το κράτος, δηλαδή μέσω μιας οιονεί φορολογικής επιβάρυνσης (SA.34045/2018).

Η εταιρία ΑΖ άσκησε προσφυγή ακύρωσης κατά της απόφασης της Επιτροπής ενώπιον του ΓεΔΕΕ, αμφισβητώντας τον χαρακτηρισμό της επίμαχης προσαύξησης ως «οιονεί φορολογικής επιβάρυνσης», καθώς δεν υπήρχε κάποιος μηχανισμός πλήρους αντιστάθμισης των ζημιών που βάρυναν τους ΔΣΔ λόγω αδυναμίας μετακύλισης του κόστους της προσαύξησης και, επιπλέον, επειδή το κράτος δεν διέθετε οποιαδήποτε εξουσία ελέγχου επί των ΔΣΔ που εισέπρατταν την εν λόγω προσαύξηση.

Το ΓεΔΕΕ σημείωσε ότι ο χαρακτηρισμός της επίδικης προσαύξησης ως οιονεί φορολογικής επιβάρυνσης αρκεί για να θεωρηθούν τα έσοδα που προκύπτουν από αυτήν ως κρατικοί πόροι, χωρίς να απαιτείται το κράτος να αναλαμβάνει την υποχρέωση να αντισταθμίζει τις ζημίες που προκαλούνται από τη μη καταβολή της εν λόγω φορολογικής επιβάρυνσης, ιδίως, σε περίπτωση μη δυνάμενων να ικανοποιηθούν απαιτήσεων. Ειδικότερα, το ΓεΔΕΕ έκρινε ότι οι ζημίες που προκαλούνται λόγω των μη εισπράξιμων απαιτήσεων και οφείλονται σε αφερεγγυότητα των υποχρέων δεν συνιστούν απώλεια εσόδων κατά την έννοια του επίμαχου μέτρου και δικαιολογούνται από το γεγονός ότι οι σχέσεις μεταξύ των διαχειριστών του δικτύου και των τελικών οφειλετών είναι ιδιωτικού δικαίου.

Περαιτέρω, το ΓεΔΕΕ επισήμανε ότι, εν προκειμένω, η αρμόδια αρχή διέτασσε κατά τρόπο νομικά δεσμευτικό την επίδικη προσαύξηση, επιβάλλοντας στους ΔΣΔ την υποχρέωση να την εισπράττουν από όλους τους τελικούς καταναλωτές ή τους προμηθευτές. Συναφώς, το ΓεΔΕΕ έκρινε ότι η απουσία ρητής «εξουσιοδότησης» προς τους ΔΣΔ δεν αποτελεί κρίσιμο στοιχείο στην υπό κρίση περίπτωση, εφόσον αποδεικνύεται πως ασκείται κρατικός έλεγχος επί των σχετικών κεφαλαίων, δηλαδή επί του όλου μηχανισμού είσπραξης και κατανομής της επίδικης προσαύξησης. Εξάλλου, όπως επισήμανε το ΓεΔΕΕ, οι ΔΣΔ ενεργούσαν μόνον ως ενδιάμεσοι στο πλαίσιο της εκτέλεσης του επίμαχου μηχανισμού ο οποίος διεπόταν στο σύνολό του από διατάξεις της κρατικής νομοθεσίας

Βάσει των ανωτέρω, το ΓεΔΕΕ απέρριψε την προσφυγή της ΑΖ και επικύρωσε την απόφαση της Επιτροπής, καταδικάζοντας την πρώτη στα δικαστικά έξοδα.

https://curia.europa.eu/juris/liste.jsf?num=T-196/19


Το ίδιο νομικό ζήτημα απασχόλησε το ΓεΔΕΕ και στις υποθέσεις Τ-745/18, Covestro Deutschland/Επιτροπή, Τ-233/19 και Τ-234/19, Infineon Technologies Dresden/Επιτροπή, Τ-238/19 Wepa Hygieneprodukte κ.λπ./Επιτροπή.
Επιστροφή



ΔηΣΚΕ & αγορά Οδηγός ΜοΚΕ κρατικών ενισχύσεων
      Powered by Softways S.A. Με τη συγχρηματοδότηση της Ελλάδας και της Ε.Ε.