Ο Διεθνής Αερολιμένας της Τιμισοάρα βρίσκεται στο δυτικό τμήμα της Ρουμανίας και ο φορέας διαχείρισής του είναι ιδιοκτήτης των αερολιμενικών υποδομών, με την εξαίρεση του διαδρόμου προσγείωσης/ απογείωσης, του τροχοδρόμου και του χώρου στάθμευσης αεροσκαφών που ανήκουν στο ρουμανικό κράτος. Οι τελευταίες αυτές υποδομές έχουν παραχωρηθεί στον φορέα διαχείρισης αερολιμένα από το κράτος. Ο Διεθνής Αερολιμένας της Τιμισοάρα διαθέτει έναν διάδρομο προσγείωσης/ απογείωσης, μήκους 3.500 μέτρων και πλάτους 45 μέτρων. Οι χώροι στάθμευσης αεροσκαφών διαθέτουν 22 θέσεις στάθμευσης. Η χωρητικότητα του αερολιμένα ανέρχεται σε 1.300 διεθνείς επιβάτες/ώρα και σε 500 επιβάτες εσωτερικού/ώρα. Ο αερολιμένας διαθέτει, επίσης, εμπορευματικό αεροσταθμό. Από το 2007 έως το 2009 ο Διεθνής Αερολιμένας της Τιμισοάρα λειτουργούσε ως περιφερειακός κόμβος της Carpatair, ενός περιφερειακού αερομεταφορέα «πλήρους εξυπηρέτησης» που εκτελούσε πτήσεις προς περίπου 32 εγχώριους και ευρωπαϊκούς προορισμούς. Άλλες αεροπορικές εταιρίες που εκτελούσαν πτήσεις από τον αερολιμένα κατά την εν λόγω περίοδο ήταν οι εταιρείες Tarom, Lufthansa, Austrian Airlines, Malev, Alitalia, Moldavian Airlines. Τον Μάιο του 2011, μετά από καταγγελία της Carpatair και με βάση περαιτέρω πληροφορίες, η Επιτροπή κίνησε επίσημη διαδικασία έρευνας, προκειμένου να αξιολογήσει εάν ορισμένα μέτρα υπέρ του αεροδρομίου της Τιμισοάρα και της Wizz Air ήταν σύμφωνα με τους κανόνες της ΕΕ για τις κρατικές ενισχύσεις. Ειδικότερα, επρόκειτο για τα εξής μέτρα: την ετήσια χρηματοδότηση που χορηγήθηκε στον διαχειριστή αεροδρομίου της Τιμισοάρα μεταξύ των ετών 2007 και 2009, τα συστήματα καθορισμού αερολιμενικών τελών και συναφών εκπτώσεων που εγκρίθηκαν το 2007, το 2008 και το 2010 μόνο σε σχέση με τον εν λόγω αερολιμένα και δεν εφαρμόστηκαν σε κανέναν άλλον εθνικό ή περιφερειακό αερολιμένα, τις συμφωνίες που υπογράφηκαν το 2008 μεταξύ του διαχειριστή του αερολιμένα και της αεροπορικής εταιρίας Wizz Air και, συγκεκριμένα: (i) ένα μνημόνιο συμφωνίας, (ii) μια συμφωνία μάρκετινγκ, (iii) μια συμφωνία λειτουργίας και (iv) μια συμφωνία επίγειας εξυπηρέτησης, τη μη είσπραξη των χρεωθέντων στη Wizz Air αερολιμενικών τελών για την περίοδο Οκτωβρίου 2009 - Φεβρουαρίου 2010. Σχετικά με το πρώτο μέτρο (υπό α), η Επιτροπή διαπίστωσε ότι ορισμένοι δημόσιοι πόροι που έλαβε ο διαχειριστής του αεροδρομίου είτε χρησιμοποιήθηκαν για τη χρηματοδότηση μη οικονομικών δραστηριοτήτων στο αεροδρόμιο είτε δεν του προσπόρισαν κανένα οικονομικό πλεονέκτημα και, επομένως, δεν συνιστούν κρατική ενίσχυση. Οι υπόλοιπες επενδύσεις που χρηματοδοτήθηκαν από το δημόσιο κρίθηκαν πλήρως συμβατές σύμφωνα με τις Κατευθυντήριες Γραμμές για τις αερομεταφορές 2005, οι οποίες ίσχυαν εκείνη την εποχή. Όσον αφορά το δεύτερο μέτρο (υπό β), η Επιτροπή έκρινε ότι τα συστήματα αυτά εφαρμόστηκαν σε όλες τις αεροπορικές εταιρίες στο αεροδρόμιο της Τιμισοάρα με τον ίδιο τρόπο, γεγονός που αποδεικνύει ότι τα εν λόγω συστήματα δεν ήταν επιλεκτικά και, ως εκ τούτου, δεν συνεπάγονται τη χορήγηση κρατικής ενίσχυσης. Σε σχέση με το τρίτο μέτρο (υπό γ), η Επιτροπή διαπίστωσε ότι οι επίμαχες συμφωνίες ήταν σταδιακά κερδοφόρες για το αεροδρόμιο και ότι ένας συνετός φορέας της οικονομίας της αγοράς θα είχε συνάψει παρόμοιες ρυθμίσεις. Επομένως, ούτε τα μέτρα αυτά συνιστούν κρατικές ενισχύσεις. Τέλος, αναφορικά με το τέταρτο μέτρο (υπό δ), η Επιτροπή έλαβε υπόψη της ότι τα τέλη που έπρεπε να πληρώσει η Wizz Air συμψηφίστηκαν με τις αξιώσεις της για πληρωμές μάρκετινγκ, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία. Έτσι, η υποτιθέμενη καταγγελία μη εκτέλεσης κατέστη άνευ αντικειμένου. Η μη εμπιστευτική έκδοση της απόφασης θα δημοσιευθεί με τον αριθμό υπόθεσης SA.31662 στο Μητρώο Κρατικών Ενισχύσεων στον ιστότοπο της ΓΔ Ανταγωνισμού της Επιτροπής, αφού διευθετηθούν τυχόν ζητήματα περί απορρήτου. https://ec.europa.eu/commission/presscorner/detail/en/IP_20_311