Η ιρλανδική εταιρία Irish Wind Farmers’ Association Clg (IWFA), η οποία εκπροσωπεί ανεξάρτητους φορείς εκμετάλλευσης αιολικής ενέργειας, υπέβαλε καταγγελία στην Επιτροπή, ισχυριζόμενη ότι οι ιρλανδικές αρχές χορήγησαν ενίσχυση σε παραγωγούς ηλεκτρικής ενέργειας από ορυκτά καύσιμα, υπό τη μορφή ευνοϊκής φορολογικής μεταχείρισης κατά τον υπολογισμό του ετήσιου φόρου ακίνητης περιουσίας για τα μη οικιστικά και επαγγελματικά ακίνητα αυτών των επιχειρήσεων. Ο φόρος αυτός υπολογίζεται με βάση την καθαρή ετήσια αξία των ακινήτων (Net Annual Value - NAV), η οποία προκύπτει από το ετήσιο ποσό του ενοικίου που αναμένεται από την εκμίσθωση του ακινήτου. Για τον υπολογισμό της αξίας αυτής οι αρμόδιες αρχές μπορούν να εφαρμόζουν διάφορες μεθόδους, μεταξύ των οποίων τη λεγόμενη «μέθοδο του εργολάβου» (“the contractor’s method”) και τη «μέθοδο των εισπράξεων και δαπανών» (“receipts and expenditure method”). Κατά την IWFA, στις εγκαταστάσεις παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ορυκτά καύσιμα εφαρμόστηκε η «μέθοδος του εργολάβου», με αποτέλεσμα αυτές να φορολογηθούν ευνοϊκότερα σε σχέση με τα αιολικά πάρκα, στα οποία εφαρμόστηκε η «μέθοδος εσόδων και δαπανών». Η Επιτροπή έκρινε, χωρίς να κινήσει την επίσημη διαδικασία έρευνας, ότι το επίμαχο μέτρο δεν συνεπάγεται τη χορήγηση οικονομικού πλεονεκτήματος προς τους φορείς εκμετάλλευσης εγκαταστάσεων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ορυκτά καύσιμα και, ως εκ τούτου, δεν συνιστά ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107 παρ. 1 ΣΛΕΕ (SA. 44671/2019). Στη συνέχεια, η IWFA μαζί με άλλους ιδιοκτήτες αιολικών πάρκων άσκησαν προσφυγή ακύρωσης κατά της απόφασης της Επιτροπής ενώπιον του ΓεΔΕΕ, θεωρώντας αφενός μεν ότι η Επιτροπή αντιμετώπισε σοβαρές δυσχέρειες κατά το στάδιο της προκαταρκτικής εξέτασης, δεδομένης της μακράς διάρκειάς της, αφετέρου δε ότι η Επιτροπή δεν εξέτασε επαρκώς τα αποτελέσματα της εφαρμογής διαφορετικών μεθόδων αποτίμησης σε σχέση με τα ακίνητα των αιολικών πάρκων και των παραγωγών ηλεκτρικής ενέργειας από ορυκτά καύσιμα. Το ΓεΔΕΕ διαπίστωσε ότι η συνολική διάρκεια της διαδικασίας μπορεί να εξηγηθεί εν μέρει από τα αιτήματα και τις παρατηρήσεις που υπέβαλε τακτικά η καταγγέλλουσα, καθώς και από το αίτημά της για αναστολή της διαδικασίας για 6 μήνες. Ακόμη, διαπίστωσε ότι το πλήθος και η ένταση των ανταλλαγών μεταξύ της Επιτροπής και της καταγγέλλουσας οφείλεται στην απαίτηση της πρώτης προς την τελευταία να παρέχει περαιτέρω εξηγήσεις και όχι στην αντιμετώπιση δυσκολιών εκ μέρους της. Αντίστοιχα, και από το περιεχόμενο των επιστολών και εγγράφων που αντηλλάγησαν μεταξύ της Επιτροπής και των ιρλανδικών αρχών δεν φαίνεται η Επιτροπή να αντιμετώπιζε σοβαρές δυσχέρειες. Συνεπώς, το ΓεΔΕΕ έκρινε ότι το δεδομένο της μακράς διάρκειας του προκαταρκτικού σταδίου εξέτασης δεν συνεπάγεται από μόνο του την ύπαρξη σοβαρών δυσχερειών που, σε κάθε περίπτωση, δεν προκύπτει από κανένα άλλο στοιχείο, ώστε η Επιτροπή δεν ήταν υποχρεωμένη να κινήσει την επίσημη διαδικασία έρευνας. Αναφορικά με την ελλιπή εξέταση του μέτρου από την Επιτροπή, το ΓεΔΕΕ διαπίστωσε ότι από τα στοιχεία που παρείχαν οι ιρλανδικές αρχές στην Επιτροπή προέκυψε ότι, για ορισμένα αιολικά πάρκα τουλάχιστον, η εφαρμογή της «μεθόδου εισπράξεων και δαπανών» και της «μεθόδου του εργολάβου» είχε οδηγήσει σε παρόμοιες εκτιμήσεις του ΝΑΤ αυτών των εγκαταστάσεων. Περαιτέρω, το ΓεΔΕΕ έκρινε ότι η Επιτροπή δεν όφειλε να εξετάσει εάν η εφαρμογή διαφορετικών μεθόδων θα οδηγούσε σε διαφορετική φορολογική επιβάρυνση για τις δύο κατηγορίες παραγωγών ηλεκτρικής ενέργειας, υπολογίζοντας αυτόν τον φόρο σε σχέση με την ποσότητα της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας, δεδομένου ότι πρόκειται για φόρο επί της αξίας της περιουσίας και όχι επί της παραγωγής. Εξάλλου, όπως σημείωσε το ΓεΔΕΕ, ο φόρος αυτός εφαρμόζεται κανονικά σε όλα τα ακίνητα των επιχειρήσεων, δηλαδή σε όλες τις εγκαταστάσεις παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, ανεξάρτητα από την ποσότητα της ενέργειας που παράγουν. Συνεπώς, το ΓεΔΕΕ έκρινε ότι το γεγονός αυτό δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη στην υπό κρίση περίπτωση και η κρίση της Επιτροπής ήταν επαρκώς αιτιολογημένη. Βάσει των ανωτέρω, το ΓεΔΕΕ απέρριψε την προσφυγή και καταδίκασε κάθε διάδικο στα δικαστικά του έξοδα, δεδομένου ότι η Επιτροπή, ιδίως λόγω της καθυστέρησης της να επεξεργαστεί την καταγγελία της IWFA, συνέβαλε στην επιμήκυνση της διάρκειας του σταδίου της προκαταρκτικής εξέτασης, δίνοντας την εντύπωση ότι αντιμετώπιζε ορισμένες δυσχέρειες κατά την εξέταση του επίμαχου μέτρου, οδηγώντας έτσι στην άσκηση της προσφυγής. https://curia.europa.eu/juris/document/document.jsf?text=&docid=243842&pageIndex=0&doclang=EN&mode=lst&dir=&occ=first&part=1&cid=2373744