Η Γερμανία υιοθέτησε, μέσω ενός ειδικού νόμου, τη ρήτρα εξυγιάνσεως «Sanierungsklausel», σύμφωνα με την οποία μια προβληματική εταιρία είχε τη δυνατότητα να αντισταθμίζει τις ζημίες, που παρουσιάζει σε ένα φορολογικό έτος, με τα κέρδη που αποκτά σε μεταγενέστερο χρονικό διάστημα, και παρά τις όποιες τυχόν μεταβολές επέρχονται στη μετοχική της σύνθεση. Η Επιτροπή είχε κρίνει το 2011 ότι το εν λόγω μέτρο αποτελούσε κρατική ενίσχυση, καθώς πληρούνταν όλα τα κριτήρια του άρθρου 107 παρ. 1 ΣΛΕΕ, η οποία ήταν μη συμβατή, επειδή δεν τηρούνταν ούτε οι όροι του Προσωρινού Πλαισίου για τις κρατικές ενισχύσεις κατά τη διάρκεια της κρίσης 2009 ούτε οι όροι των Κατευθυντηρίων Γραμμών για τη διάσωση και την αναδιάρθρωση 2004 ούτε το άρθρο 107 παρ. 3 γ΄ ΣΛΕΕ για την υποστήριξη ορισμένων οικονομικών δραστηριοτήτων ή τομέων. Η Επιτροπή θεώρησε ότι το σύστημα αναφοράς, εν προκειμένω, είναι το γερμανικό σύστημα φορολογίας εισοδήματος εταιριών, και ιδίως οι κανόνες σχετικά με τη μεταβίβαση φορολογικών ζημιών για τις εταιρείες που υπόκεινται σε μεταβολή της συμμετοχής τους. Στο πλαίσιο αυτό η Επιτροπή έκρινε ότι η ρήτρα εξυγιάνσεως παρέκκλινε από τον εν λόγω κανόνα. Ωστόσο, το ΔΕΕ, στις υποθέσεις C-203/16 P, C-208/16 P, C-209/16 P, C-219/16, ακύρωσε την ανωτέρω απόφαση της Επιτροπής, καθώς επισήμανε ότι δεν μπορεί να αποτελέσει κριτήριο επιλεξιμότητας ενός φορολογικού μέτρου η χρησιμοποιηθείσα νομοθετική τεχνική, δηλαδή το γεγονός ότι οι κρίσιμες ρυθμίσεις θεσπίστηκαν με ειδικό νομοθέτημα και δεν εντάσσονται στο ευρύτερο νομοθετικό πλαίσιο. Ως εκ τούτου, το ΔΕΕ έκρινε ότι η Επιτροπή αξιολόγησε λανθασμένα το επίμαχο μέτρο. Κατόπιν των ανωτέρω αποφάσεων, η Επιτροπή αξιολόγησε εκ νέου το μέτρο βάσει ενός ευρύτερου πλαισίου αναφοράς, συμπεριλαμβανομένων των κανόνων του γερμανικού δικαίου που επιτρέπουν γενικά στις εταιρείες να μεταφέρουν ζημίες για φορολογικούς σκοπούς. Η Επιτροπή διαπίστωσε ότι η ρήτρα "Sanierungsklausel" δεν παρεκκλίνει από αυτούς τους γενικούς κανόνες και, συνεπώς, δεν προσπορίζει επιλεκτικό πλεονέκτημα στις προβληματικές επιχειρήσεις. Συνεπώς, η Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η επίμαχη φορολογική ρύθμιση δεν συνιστά κρατική ενίσχυση. Η μη εμπιστευτική έκδοση της απόφασης θα δημοσιευθεί με τον αριθμό υπόθεσης SA.29150 στο Μητρώο Κρατικών Ενισχύσεων στον ιστότοπο της ΓΔ Ανταγωνισμού, αφού διευθετηθούν τυχόν ζητήματα περί απορρήτου. https://ec.europa.eu/commission/presscorner/detail/en/mex_20_103