Στις 20 Οκτωβρίου 1994, το περιφερειακό συμβούλιο του Île-de-France αποφάσισε να χρηματοδοτήσει μέτρα ενισχύσεων προς βελτίωση των υπηρεσιών οδικών μεταφορών που παρέχονταν από ιδιωτικές επιχειρήσεις ή εκτελούνταν με αυτεπιστασία, με σκοπό την εκ νέου χορήγηση μέτρων ενισχύσεων που είχαν εφαρμοσθεί προηγουμένως υπέρ των προσφευγουσών. Οι ενισχύσεις χορηγήθηκαν υπό τη μορφή επιχορηγήσεων για επενδύσεις και αποσκοπούσαν στην ενθάρρυνση της αγοράς νέων οχημάτων και της εγκατάστασης νέου εξοπλισμού από τους τελικούς δικαιούχους, με σκοπό τη βελτίωση της προσφοράς μεταφορών και την αντιμετώπιση των εξωτερικών αρνητικών συνεπειών που είχε η ιδιαιτέρως πυκνή οδική κυκλοφορία στο δίκτυο της Περιφέρειας Île-de-France. Η χρήση των ενισχύσεων ρυθμιζόταν με τροποποιητικά συμφωνητικά των συμβάσεων εκμεταλλεύσεως που συνάπτονταν μεταξύ των δημοσίων αρχών και των τελικών δικαιούχων. Οι προσφεύγουσες έλαβαν ενισχύσεις από την Περιφέρεια Île-de-France, μεταξύ των ετών 1994 και 2008, οπότε και καταγγέλθηκαν τα ανωτέρω μέτρα στην Επιτροπή. Κατόπιν κινήσεως της επίσημης διαδικασίας έρευνας, η Επιτροπή αποφάνθηκε ότι οι επιδοτήσεις για επενδύσεις που χορηγήθηκαν στο πλαίσιο του επίμαχου καθεστώτος ενισχύσεων από την Περιφέρεια, κατά το διάστημα 1994 2008 συνιστούσαν μεν κρατικές ενισχύσεις που χορηγήθηκαν παράνομα, καθώς δεν είχαν κοινοποιηθεί στην Επιτροπή, ήταν, ωστόσο, συμβατές κατά το άρθρο 107 παρ. 3 ΣΛΕΕ. Κατά της απόφασης αυτής προσέφυγε η Κeolis CIF μαζί με άλλες δικαιούχους επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνταν εντός της Περιφέρειας Île-de-France και εκμεταλλεύονταν τα δίκτυα οδικών επιβατικών μεταφορών, ζητώντας την ακύρωσή της κατά το μέρος που έκρινε χωρίς επαρκή αιτιολογία ότι οι επίμαχες ενισχύσεις συνιστούσαν νέες ενισχύσεις, καθώς η παροχή των εν λόγω ενισχύσεων προβλεπόταν ήδη με διάταγμα του 1949, δηλαδή πριν την ελευθέρωση της αγοράς των τακτικών επιβατικών μεταφορών. Σε κάθε περίπτωση δε, η Περιφέρεια Île-de-France εξαιρέθηκε από την ελευθέρωση της αγοράς των τακτικών επιβατικών μεταφορών που έγινε το 1993 και αφορούσε όλη τη Γαλλία. Ακόμη, οι προσφεύγουσες αμφισβήτησαν την κρίση της Επιτροπής ότι η προσφυγή ενώπιον εθνικού δικαστηρίου από ανταγωνίστρια επιχείρηση δεν δύναται να διακόψει τη δεκαετή προθεσμία παραγραφής του άρθρο 17 παρ. 2 του Καν. 2015/1589, για το δικαίωμα της Επιτροπής να διατάξει την ανάκτηση των παράνομων ενισχύσεων. Ως προς τον πρώτο λόγο ακύρωσης, το ΓεΔΕΕ διαπίστωσε ότι οι αποφάσεις του 1994, βάσει των οποίων χορηγήθηκαν οι επίμαχες ενισχύσεις, δεν σχετίζονταν με το διάταγμα του 1949. Αλλά ακόμη και εάν γίνει δεκτό ότι κατά τον χρόνο χορήγησης των επίμαχων ενισχύσεων η αγορά τακτικών επιβατικών μεταφορών ήταν κλειστή, οι ενισχύσεις αυτές συνιστούν και πάλι «νέες ενισχύσεις», καθώς οι τελικοί δικαιούχοι μπορούσαν, από το 1994 και έπειτα, να χρησιμοποιούν τον εξοπλισμό που χρηματοδοτήθηκε με τις επίμαχες ενισχύσεις σε άλλες, ανοικτές στον ανταγωνισμό, αγορές τακτικών επιβατικών μεταφορών. Ως προς τον δεύτερο λόγο ακύρωσης, το ΓεΔΕΕ έκρινε ότι ακόμη και εάν η Επιτροπή προέβη σε εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 17 του Καν. 2015/1589, το γεγονός αυτό δεν είναι ικανό να παραγάγει έννομα αποτελέσματα έναντι των προσφευγουσών, καθώς η διάταξη αυτή αφορά αποκλειστικά την Επιτροπή ως προς την εξουσία της να διατάσσει την ανάκτηση των παράνομων και μη συμβατών κρατικών ενισχύσεων. Εν προκειμένω, όμως, η Επιτροπή έκρινε ότι οι επίμαχες ενισχύσεις είναι συμβατές και, επομένως, το άρθρο 17 του Καν. 2015/1589 δεν τυγχάνει εφαρμογής εν προκειμένω. Περαιτέρω, το ΓεΔΕΕ επισήμανε ότι, σε περίπτωση που η Επιτροπή κρίνει μία παράνομη ενίσχυση συμβατή, τα εθνικά δικαστήρια, που υπόκεινται αποκλειστικά και μόνο στους εθνικούς κανόνες περί παραγραφής, υποχρεούνται να ζητήσουν την καταβολή των τόκων για το διάστημα της παρανομίας, δηλαδή για τον χρόνο από τη χορήγηση της μη κοινοποιηθείσας ενίσχυσης μέχρι την έκδοση της απόφασης της Επιτροπής που την κρίνει συμβατή. Βάσει των ανωτέρω, το ΓεΔΕΕ απέρριψε την αγωγή των προσφευγουσών στο σύνολό της, επικυρώνοντας την απόφαση της Επιτροπής. http://curia.europa.eu/juris/liste.jsf?language=en&td=ALL&num=T-289/17 Με το ίδιο ζήτημα ασχολήθηκε το ΓεΔΕΕ και στις υποθέσεις Τ-330/17, Ceobus κ.ά./Επιτροπή, Τ-309/17, Optile/Επιτροπή και Τ-291/17, Transdev κ.ά./Επιτροπή http://curia.europa.eu/juris/liste.jsf?language=en&td=ALL&num=T-330/17 http://curia.europa.eu/juris/liste.jsf?language=en&td=ALL&num=T-309/17 http://curia.europa.eu/juris/liste.jsf?language=en&td=ALL&num=T-291/17