Η Βρετανία έχει υιοθετήσει ένα φορολογικό καθεστώς για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής που συνίσταται στην επιβολή ειδικού φόρου (φόρος ΕΑΕ) στις εδρεύουσες στο Ηνωμένο Βασίλειο μητρικές εταιρίες για το σύνολο ή για μέρος των κερδών των offshore θυγατρικών τους εταιριών που ονομάζονται «Ελεγχόμενη Αλλοδαπή Εταιρία – ΕΑΕ» (“Controlled Foreign Company” - CFP). Σκοπός του εν λόγω φορολογικού καθεστώτος είναι η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής για τα κέρδη που εκτρέπονται τεχνητά από τη μητρική βρετανική εταιρία στην ΕΑΕ. Προκειμένου, όμως, να διαπιστωθεί κατά πόσον τα κέρδη της ΕΑΕ σχετίζονται με τη μητρική εταιρία, η βρετανική νομοθεσία προβλέπει δύο κριτήρια. Το πρώτο κριτήριο αφορά την προέλευση των κεφαλαίων ή άλλων περιουσιακών στοιχείων που χρησιμοποιεί η ΕΑΕ κατά τη δημιουργία των εσόδων της («κριτήριο κεφαλαίου συνδεδεμένου με το Η.Β.»). Το δεύτερο κριτήριο εξετάζει, εάν η μητρική πολυεθνική εταιρία ασκεί έλεγχο επί των συναλλαγών της ΕΑΕ, στο μέτρο που αυτές εμπίπτουν στο πεδίο των κύριων εμπορικών δραστηριοτήτων της εντός του Η.Β. («κριτήριο δραστηριοτήτων στο Η.Β.»). Εφόσον πληρούται κάποιο από αυτά τα κριτήρια, τότε και τα κέρδη της ΕΑΕ καταλογίζονται στη μητρική εταιρία και υπόκεινται στον επίμαχο φόρο. Επιπροσθέτως, το φορολογικό καθεστώς για τις ΕΑΕ εισάγει εξαίρεση για μία συγκεκριμένη κατηγορία μη εμπορικών εσόδων. Ειδικότερα, τα κέρδη που προκύπτουν από τη χορήγηση δανείων σε αλλοδαπές εταιρίες ομίλων μέσω ΕΑΕ (“Group Financing Exemption”) απαλλάσσονται από τον ειδικό φόρο ΕΑΕ, ακόμη και όταν πληρούται κάποιο από τα ανωτέρω δύο κριτήρια. Κατά την προκαταρκτική διαδικασία, η Επιτροπή διαπίστωσε ότι η επίμαχη φοροαπαλλαγή και η, ως εκ τούτου, διαφορετική μεταχείριση ορισμένων εταιριών με έδρα στο Η.Β., συνιστά παρέκκλιση από το ισχύον φορολογικό καθεστώς για τις ΕΑΕ και προσπορίζει επιλεκτικό οικονομικό πλεονέκτημα σ’ αυτές. Γι’ αυτό, τον Οκτώβριο του 2017, κίνησε την επίσημη διαδικασία έρευνας, προκειμένου να διαπιστώσει εάν η επίμαχη φορολογική ρύθμιση συνιστά κρατική ενίσχυση. Η Επιτροπή αποφάνθηκε ότι μόνο στην περίπτωση του πρώτου κριτηρίου δικαιολογείται η διαφορετική φορολογική μεταχείριση, επειδή, εν προκειμένω, οι διαδικασίες εντοπισμού και καθορισμού του ακριβούς ποσοστού των εσόδων της ΕΑΕ που χρηματοδοτούνται με κεφάλαια ή περιουσιακά στοιχεία που έχουν αποκτηθεί στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι πολύπλοκες και δυσανάλογα επαχθείς. Συνεπώς, υπ’ αυτές τις προϋποθέσεις το επίμαχο μέτρο δεν συνιστά κρατική ενίσχυση. Αντίθετα, στην περίπτωση του δεύτερου κριτήριου, η Επιτροπή έκρινε ότι οι διαδικασίες που εφαρμόζονται για την εξεύρεση σύνδεσης μεταξύ των εσόδων της ΕΑΕ και της μητρικής πολυεθνικής εταιρίας που εδρεύει στο Η.Β. δεν είναι ιδιαίτερα επαχθείς ή σύνθετες και, άρα, η απαλλαγή από τον βρετανικό φόρο συνιστά παράνομο και μη συμβατό καθεστώς κρατικών ενισχύσεων. Επιπλέον, η επίμαχη απαλλαγή, υπ’ αυτές τις προϋποθέσεις, δεν συμβιβάζεται με το πνεύμα και τον σκοπό του νόμου για τις ΕΑΕ. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή διέταξε την ανάκτηση των ενισχύσεων που χορηγήθηκαν σε βρετανικές πολυεθνικές εταιρίες βάσει της επίμαχης φορολογικής διάταξης, καθόσον το Η.Β. εξακολουθεί να παραμένει μέλος της ΕΕ. Ο ακριβής αριθμός των ωφελούμενων εταιριών, καθώς και το ακριβές ποσό της ανάκτησης ανατέθηκε στις αρμόδιες εθνικές αρχές που θα εξετάσουν και θα αποφανθούν ξεχωριστά για κάθε μία περίπτωση. Η μη εμπιστευτική έκδοση της απόφασης έχει δημοσιευθεί με τον αριθμό υπόθεσης SA.44896 στο Μητρώο Κρατικών Ενισχύσεων στον ιστότοπο της ΓΔ Ανταγωνισμού. http://europa.eu/rapid/press-release_IP-19-1948_en.htm