Το 2010, το κρατικό χρηματοπιστωτικό ίδρυμα της κυβέρνησης της Αυτόνομης Περιφέρειας της Βαλένθια, Instituto Valenciano de Finanzas (IVF), παρείχε στη Fundación Hércules εγγύηση για τραπεζικό δάνειο, ύψους 18,4 εκατ. ευρώ, χορηγηθέν από την ισπανική τράπεζα Caja de Ahorros del Mediterráneo (CAM), προς απόκτηση ορισμένων μετοχών που είχαν εκδοθεί από την ποδοσφαιρική ομάδα, Hércules Club de Fútbol, στο πλαίσιο αυξήσεως κεφαλαίου που είχε αποφασίσει η τελευταία. Ως αντεγγύηση, το IVF θα λάμβανε ως ενέχυρο μετοχές της προσφεύγουσας που είχε αποκτήσει η Fundación Hércules. Προσωρινά και μέχρι την ενεχυρίαση των μετοχών, προβλέφθηκε ότι εγγύηση στο IVF θα παρείχε η ιδιοκτήτρια εταιρία του σταδίου José Rico Pérez, Aligestión Integral SA. Μετά τη χορήγηση της κρατικής εγγύησης, το δάνειο δεν αποπληρώθηκε από τη Fundacion Hércules και το IVF υποχρεώθηκε ως εγγυητής να καταβάλει το ποσό των 18,4 εκατ. ευρώ στην CAM, υποκαθιστάμενο στη θέση της τελευταίας ως πιστωτής του εν λόγω δανείου. Στη συνέχεια, κινήθηκε δικαστικά κατά της Fundación Hércules, για να λάβει πίσω το ποσό που αναγκάστηκε να καταβάλει. Η Επιτροπή, στο πλαίσιο της επίσημης διαδικασίας έρευνας, έκρινε ότι η επίμαχη εγγύηση που παρείχε το IVF στη Fundación Hércules είχε χρηματοδοτηθεί με κρατικούς πόρους και έπρεπε να καταλογιστεί στο Βασίλειο της Ισπανίας. Πραγματικός δικαιούχος της ενίσχυσης θεωρήθηκε η προσφεύγουσα και όχι η Fundación Hércules που ενήργησε απλώς ως χρηματοδοτικό όχημα. Υπ’ αυτά τα δεδομένα, η Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το επίμαχο μέτρο συνιστά παράνομη και ασυμβίβαστη κρατική ενίσχυση σύμφωνα με τις Κατευθυντήριες Γραμμές για τη διάσωση και την αναδιάρθρωση μη χρηματοπιστωτικών προβληματικών επιχειρήσεων 2004 και διέταξε το Βασίλειο της Ισπανίας να προβεί σε ανάκτησή της από την Hércules Club de Fútbol. Κατά της απόφασης αυτής προσέφυγε η Hércules Club de Fútbol ενώπιον του ΓεΔΕΕ, ισχυριζόμενη ότι, πρώτον, δεν ήταν «προβληματική επιχείρηση» κατά την έννοια των Κατευθυντηρίων Γραμμών του 2004, καθότι τα κριτήρια που θέτουν αυτές δεν τυγχάνουν εφαρμογής στην ποδοσφαιρική αγορά. Κατά την προσφεύγουσα, η εκτίμηση της ύπαρξης οικονομικών δυσχερειών μιας ποδοσφαιρικής ομάδας γίνεται με τη μέθοδο της σύγκρισης των λογαριασμών ενός συλλόγου με τον μέσο όρο εκείνων των άλλων συλλόγων που μετέχουν σε αγώνες στο ίδιο κράτος μέλος. Επιπλέον, η επίμαχη εγγύηση χορηγήθηκε με όρους αγοράς και, ως εκ τούτου, η ίδια δεν αποκόμισε κανενός είδους πλεονέκτημα. Όσον αφορά τον χαρακτηρισμό της προσφεύγουσας ως προβληματικής επιχείρησης, το ΓεΔΕΕ επισήμανε ότι η έννοια της προβληματικής επιχείρησης, όπως ορίζεται στις Κατευθυντήριες Γραμμές 2004, είναι αντικειμενική και εκτιμάται υπό το πρίσμα συγκεκριμένων ενδείξεων της χρηματοοικονομικής καταστάσεως της εν λόγω επιχείρησης και όχι με βάση τη σύγκριση των οικονομικών καταστάσεων επιχειρήσεων που θεωρούνται ότι βρίσκονται σε συγκρίσιμη νομική και πραγματική κατάσταση. Αναφορικά με τον δεύτερο λόγο ακύρωσης που προέβαλε η προσφεύγουσα, το ΓεΔΕΕ διαπίστωσε ότι η Επιτροπή δεν προέβη σε εξέταση των συνεπειών της αντεγγυήσεως που έλαβε το IVF, προκειμένου να αποφανθεί επί της ύπαρξης πλεονεκτήματος, και, άρα, η απόφασή της στερείται πλήρους αιτιολόγησης. Συνεπώς, έκρινε ότι η απόφαση της Επιτροπής πρέπει να ακυρωθεί λόγω έλλειψης αιτιολογίας, χωρίς να εξεταστεί περαιτέρω εάν η προσφεύγουσα αποκόμισε τελικά οικονομικό πλεονέκτημα ή όχι. http://curia.europa.eu/juris/liste.jsf?num=T-766/16