Η Ισπανία υιοθέτησε το 1990 έναν νόμο, βάσει του οποίου όλοι οι ισπανικοί επαγγελματικοί αθλητικοί σύλλογοι υποχρεώθηκαν να μετατραπούν σε Αθλητικές Ανώνυμες Εταιρίες (ΑΑΕ), προκειμένου να γίνεται πιο υπεύθυνη διαχείριση και επίβλεψη της δραστηριότητάς τους. Ο νόμος προέβλεψε μία εξαίρεση για τους επαγγελματικούς αθλητικούς συλλόγους που ήταν κερδοφόροι κατά τις τελευταίες οικονομικές χρήσεις πριν από την ψήφιση του νόμου και οι οποίοι μπορούσαν να συνεχίσουν να λειτουργούν ως νομικά πρόσωπα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα (αθλητικοί σύλλογοι), υποκείμενα σε ειδική φορολογική μεταχείριση. Συγκεκριμένα, εφαρμοζόταν επί των εσόδων τους ειδικός φορολογικός συντελεστής, ο οποίος ήταν χαμηλότερος από τον αντίστοιχο που θεσπίστηκε για τις ΑΑΕ. Ωστόσο, στις ΑΑΕ εφαρμοζόταν υψηλότερο ανώτατο όριο φορολογικών εκπτώσεων για επανεπένδυση έκτακτων κερδών απ’ ό,τι στα νομικά πρόσωπα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Οι εκπτώσεις αυτές έχουν ιδιαίτερη οικονομική σημασία στον τομέα του επαγγελματικού αθλητισμού, δεδομένου ότι επιτρέπουν στις ομάδες να επανεπενδύουν τα κέρδη τους προς απόκτηση νέων παικτών. Χρήση της παραπάνω εξαίρεσης έκαναν τέσσερις ισπανικοί επαγγελματικοί ποδοσφαιρικοί σύλλογοι και συγκεκριμένα, οι Fútbol Club Barcelona (Βαρκελώνη), Club Atletico Osasuna (Παμπλόνα), Athletic Club (Μπιλμπάο) και Real Madrid Club de Fútbol (Μαδρίτη). Η Επιτροπή έκρινε το 2016 ότι το επίμαχο φορολογικό μέτρο συνιστούσε παράνομο και μη συμβατό καθεστώς κρατικών ενισχύσεων που χορηγήθηκε με τη μορφή φορολογικού πλεονεκτήματος υπέρ των τεσσάρων προαναφερθέντων επαγγελματικών ποδοσφαιρικών συλλόγων. Κατά της απόφασης της Επιτροπής που διέταξε την ανάκτηση της ενίσχυσης προσέφυγε ενώπιον του ΓεΔΕΕ η Fútbol Club Barcelona υποστηρίζοντας ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε σφάλμα κατά την εκτίμηση των αποδείξεων σχετικά με την ύπαρξη πλεονεκτήματος, καθώς δεν έλαβε υπ’ όψιν της τις σωρευτικές συνέπειες της επίμαχης φορολογικής ρύθμισης και τα πραγματικά αποτελέσματά της. Στο πλαίσιο της προσφυγής της Fútbol Club Barcelona, το ΓεΔΕΕ παρατήρησε ότι η εφαρμογή χαμηλότερου ονομαστικού φορολογικού συντελεστή υπέρ των αθλητικών εταιριών μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα είχε εν μέρει ευνοϊκές και εν μέρει δυσμενείς συνέπειες για τους δικαιούχους. Ειδικότερα, αφού εφαρμοστούν και οι υπόλοιπες φορολογικές ρυθμίσεις επί των εσόδων τους, οι δικαιούχοι δύνανται να βρεθούν τελικά σε δυσμενέστερη οικονομική κατάσταση έναντι των ανταγωνιστριών εταιριών που φορολογούνται με υψηλότερο συντελεστή. Εν προκειμένω, η Επιτροπή όφειλε να αποδείξει ότι μια άλλη φορολογική ρύθμιση που επέβαλε λιγότερο ευνοϊκό ανώτατο όριο στις φορολογικές εκπτώσεις υπέρ των νομικών προσώπων μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα δεν αντιστάθμιζε το πλεονέκτημα που απέρρεε, κατ’ αρχήν, από το επίμαχο μέτρο. Περαιτέρω, το ΓεΔΕΕ επισήμανε ότι η Επιτροπή δεν έλαβε υπ’ όψιν της όλα τα πραγματικά στοιχεία που τέθηκαν υπ’ όψιν της, όπως εκείνα που προσκόμισε η Real Madrid Club de Fútbol, προκειμένου να αξιολογήσει το επίμαχο μέτρο και να αποφανθεί περί της ύπαρξης ή μη οικονομικού πλεονεκτήματος. Από τα στοιχεία αυτά προέκυπτε η οικονομική σημασία που συνεπάγονται οι φορολογικές εκπτώσεις για τους επαγγελματικούς ποδοσφαιρικούς συλλόγους κατά τις μεταγραφές παικτών, που αποτελεί συνήθη πρακτική στον χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Συνακόλουθα, το ΓεΔΕΕ έκρινε ότι, κατά τον χρόνο που η Επιτροπή εξέδωσε την απόφασή της περί ύπαρξης ενίσχυσης, δεν αξιολόγησε ορθά τα στοιχεία που διέθετε ως προς την ιδιαιτερότητα του συγκεκριμένου τομέα και βάσει των οποίων δεν προκύπτει σαφώς ότι παρέχεται τελικά οικονομικό πλεονέκτημα στους αποδέκτες του μέτρου. Βάσει των ανωτέρω, το ΓεΔΕΕ έκανε δεκτή την προσφυγή της Fútbol Club Barcelona και ακύρωσε την απόφαση της Επιτροπής. http://curia.europa.eu/juris/liste.jsf?num=T-865/16