Αγγλικά

21/12/2022 Απόρριψη προσφυγής Breuninger λόγω έλλειψης εννόμου συμφέροντος – ΓεΔΕΕ Τ-525/21

Το γεγονός ότι η προσφεύγουσα δεν είχε τη δυνατότητα να ενταχθεί σε καθεστώς ενισχύσεων, επειδή δεν πληρούσε μία επιπλέον προϋπόθεση επιλεξιμότητας πέραν εκείνων που αναφέρονται στην εγκριτική απόφαση της Επιτροπής, της στερεί το έννομο συμφέρον για προσβολή της απόφασης αυτής
Η προσφεύγουσα, Breuninger GmbH & Co, είναι η εταιρία εκμετάλλευσης και λειτουργίας του ομίλου E. Breuninger, ο οποίος δραστηριοποιείται, μεταξύ άλλων, στον κλάδο της ένδυσης και της εμπορίας ενδυμάτων, αρωμάτων, καλλυντικών και προϊόντων προσωπικής φροντίδας, επίπλων και ειδών οικιακής χρήσης και διακόσμησης.

Η παρούσα προσφυγή είχε ως αίτημα την ακύρωση της απόφασης C (2021) 3999 της Επιτροπής (SA.62784) σχετικά με την έγκριση, βάσει του άρθρου 107 παρ. 2β ΣΛΕΕ, γερμανικού καθεστώτος ενισχύσεων για τη χορήγηση προσωρινής οικονομικής στήριξης στις επιχειρήσεις, των οποίων οι δραστηριότητες διακόπηκαν ή περιορίστηκαν λόγω των μέτρων που λήφθηκαν εξαιτίας της πανδημίας της νόσου COVID‑19.

Ειδικότερα, η προσφεύγουσα υποστήριξε ότι η βασική προϋπόθεση επιλεξιμότητας του καθεστώτος, σύμφωνα με την οποία οι επηρεαζόμενοι τομείς δραστηριότητας πρέπει να αντιπροσωπεύουν τουλάχιστον 80% του κύκλου εργασιών των ενδιαφερόμενων επιχειρήσεων, αντέβαινε στην αρχή της αναλογικότητας. Περαιτέρω, η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι η Επιτροπή κακώς δεν κίνησε την επίσημη διαδικασία έρευνας, παρά την ύπαρξη σοβαρών δυσχερειών.

Το Γενικό Δικαστήριο εξέτασε καταρχάς αυτεπαγγέλτως, εάν η προσφεύγουσα είχε έννομο συμφέρον για την ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης της Επιτροπής και υπογράμμισε ότι η αδυναμία της προσφεύγουσας να λάβει ενίσχυση οφειλόταν αποκλειστικά στην προσθήκη εκ μέρους των γερμανικών αρχών μίας επιπλέον προϋπόθεσης επιλεξιμότητας στο εγκεκριμένο καθεστώς. Η προσθήκη αυτή έγινε μονομερώς και δεν συμπεριλαμβανόταν στο καθεστώς, όπως αυτό είχε κοινοποιηθεί και εγκριθεί από την Επιτροπή, προέβλεπε δε ότι τα περιοριστικά μέτρα λόγω της COVID‑19 θα πρέπει να έχουν επηρεάσει τουλάχιστον το 30% του συνολικού κύκλου εργασιών της εκάστοτε αιτούσας επιχείρησης.

Συνακόλουθα, σε συνέχεια της παραπάνω επισήμανσής του, το Γενικό Δικαστήριο κατέληξε ότι η προσφεύγουσα δεν ήταν επιλέξιμη για ενίσχυση δυνάμει του καθεστώτος, όπως αυτό είχε εγκριθεί από την Επιτροπή. Επομένως, η ακύρωση της προσβαλλόμενης εγκριτικής απόφασης δεν θα ωφελούσε την προσφεύγουσα, και, άρα, η προσφυγή της πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη λόγω ελλείψεως εννόμου συμφέροντος.

Όσον αφορά την επιπλέον προϋπόθεση επιλεξιμότητας, εξαιτίας της οποίας η προσφεύγουσα δεν μπορούσε να ενταχθεί στο καθεστώς, το ΓεΔΕΕ σημείωσε ότι αυτή έχει τη δυνατότητα να προσφύγει ενώπιον των γερμανικών δικαστηρίων, που ενδεχομένως θα κρίνουν σκόπιμο να υποβάλουν προδικαστικό ερώτημα σχετικά με το εάν η προσθήκη της επιπλέον επίμαχης προϋπόθεσης επιλεξιμότητας συνιστά μεταβολή υφιστάμενης ενίσχυσης και, κατά συνέπεια, νέα ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 1, στοιχείο γʹ, του Καν. 2015/1589.
Επιστροφή



ΔηΣΚΕ & αγορά Οδηγός ΜοΚΕ κρατικών ενισχύσεων
      Powered by Softways S.A. Με τη συγχρηματοδότηση της Ελλάδας και της Ε.Ε.