Το 2014, η Επιτροπή είχε εγκρίνει ορισμένα δανέζικα και σουηδικά μέτρα υπέρ της Øresundsbro Konsortiet I/S, μίας κοινοπραξίας που κατέχει και εκμεταλλεύεται τη σταθερή σιδηροδρομική-οδική σύνδεση Øresund (SA.36662/2014 & SA.36558/2014). Η ενίσχυση είχε τη μορφή κρατικής εγγύησης για δάνεια που είχε λάβει η κοινοπραξία για τη χρηματοδότηση της σύνδεσης. Η Δανία παρείχε, επίσης, στη δανική μητρική εταιρεία της κοινοπραξίας, A/S Øresund, ειδική φορολογική μεταχείριση όσον αφορά την απόσβεση των περιουσιακών στοιχείων και τη μεταφορά φορολογικών ζημιών. Το 2018, το Γενικό Δικαστήριο ακύρωσε εν μέρει τις επίμαχες αποφάσεις (Τ-68/15), κρίνοντας ότι η Επιτροπή θα έπρεπε να είχε κινήσει επίσημη έρευνα για να αξιολογήσει σε βάθος τα σχετικά μέτρα. Κατόπιν τούτου, το 2019 η Επιτροπή κίνησε επίσημη διαδικασία έρευνας. Το 2024, η Επιτροπή εξέδωσε τις αποφάσεις της (SA.52162 & SA.52617) επί της έρευνας, με τις οποίες κατέληξε στα εξής συμπεράσματα: Η κρατική εγγύηση που είχαν θεσπίσει η Δανία και η Σουηδία συνιστά κρατική ενίσχυση, διότι χορηγήθηκε για να στηρίξει την επένδυση στη σταθερή σύνδεση, η οποία επρόκειτο να αξιοποιηθεί εμπορικά. Ωστόσο, με δεδομένο ότι η ενίσχυση χορηγήθηκε το 1992, η ενίσχυση θεωρείται «υφιστάμενη» και, επομένως, η Επιτροπή δεν χρειάζεται να προβεί σε αξιολόγηση της συμβατότητας, με δεδομένο ότι το άρθρο 22 του Κανονισμού 2015/1589 περί πρότασης κατάλληλων μέτρων για υφιστάμενες ενισχύσεις, εφαρμόζεται μόνο σε καθεστώτα και όχι σε μεμονωμένες ενισχύσεις. Η ειδική φορολογική μεταχείριση που είχε θεσπίσει η Δανία αποτελεί, επίσης, κρατική ενίσχυση. Μέρος αυτής αποτελεί «υφιστάμενη» ενίσχυση, λόγω του ότι χορηγήθηκε περισσότερα από 10 έτη πριν από την υποβολή της καταγγελίας στην Επιτροπή και ως εκ τούτου είχε παρέλθει η προθεσμία παραγραφής για την ανάκτηση. Οι σχετικοί δανέζικοι φορολογικοί κανόνες για την κοινοπραξία είχαν αλλάξει αρκετές φορές από το 1992 κι έπειτα. Σε ορισμένες περιόδους μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως «νέα ενίσχυση», ενώ σε άλλες ως «υφιστάμενη ενίσχυση». Για τις περιόδους που οι ενισχύσεις μπορούν να χαρακτηρισθούν ως «νέες», προκύπτει μη συμβατότητά τους με τους κανόνες των κρατικών ενισχύσεων, καθώς δεν ήταν αναλογικές. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή διέταξε τη Δανία να ανακτήσει τα ποσά της ειδικής φορολογικής μεταχείρισης που αφορούσε «νέες ενισχύσεις» και συμπεριέλαβε στην απόφασή της ειδική μεθοδολογία βάσει της οποίας θα υπολογιστεί το ποσό της ανάκτησης.