ΟΔΗΓΙΕΣ ΣΥΓΓΡΑΦΗΣ


Οι συγγραφείς καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια να τηρούν τους ακόλουθους κανόνες:

• Κυρίως κείμενο:
  
  
  
  • Γραμματοσειρά Arial 11 στ., διάστιχο 1,5, πλήρης στοίχιση, χωρίς συλλαβισμό.
  
  
  • Οι νέες παράγραφοι δεν εισάγονται με εσοχή ή προεξοχή κανενός είδους.
  
  
  • Χρήση των ελληνικών εισαγωγικών («...»). Δεν χρησιμοποιούνται σύμβολα κανενός είδους (π.χ. § & κλπ.).
  
  
  • Οι προτάσεις που μπαίνουν μέσα σε παύλες (-.....-), ξεκινούν χωρίς διάστημα μετά την πρώτη παύλα και αντίστοιχα η δεύτερη παύλα μπαίνει χωρίς διάστημα μετά την τελευταία λέξη. Π.χ. Προχωρούσα με ταχύτητα –χωρίς καν να κοιτάζω μπροστά μου- όταν την είδα.
  
  
  • Η έμφαση δεν γίνεται με υπογράμμιση, αλλά ούτε με έντονη, αλλά με πλάγια γραφή.



• Υποσημειώσεις:
  
  
  
  • Τίθενται στο υποσέλιδο (και όχι στο τέλος του κειμένου), χωρίς εσοχή στην αρχή της σειράς. Κατ’ εξαίρεση, οι παραπομπές στις παρατηρήσεις επί δικαστικών αποφάσεων τίθενται σε αγκύλες [...] και είναι καλό να μη διασπούν την ενότητα του κειμένου.
  
  
  • Γραμματοσειρά: Arial 9 στ., διάστιχο μονό, πλήρης στοίχιση, χωρίς συλλαβισμό. Τα ονόματα των συγγραφέων με απλά στοιχεία (όχι μικρά κεφαλαία) και σε πλάγια γραφή. Έναρξη υποσημείωσης χωρίς εσοχή ή προεξοχή.
  
  
  1. Η παραπομπή σε δικαστικές αποφάσεις γίνεται ως εξής:
     
     
     • Για το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων: ΔΕΚ αριθμός υπόθεσης, χρονολογία, ονόματα διαδίκων, Συλλογή έτος, αριθμός σελίδας, (προαιρετικά σκέψη). Π.χ. ΔΕΚ C-70/88, 10.11.1990, Κοινοβούλιο/Συμβούλιο, Συλλ. 1990, Ι-2041, σκέψεις 21 επ. 'Οταν παραπέμπεται νομολογία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων που δημοσιεύθηκε πριν το 1981, ο συγγραφέας είτε παραπέμπει στον τόμο και τη σελίδα της ειδικής ελληνικής έκδοσης (οπότε η παραπομπή γίνεται κατά τα συνήθη: Συλλ. 1979, 1562), είτε παραπέμπει σε μία από τις ξενόγλωσσες εκδόσεις, προσδιορίζοντας την ξενόγλωσση έκδοση που χρησιμοποίησε (δηλαδή: γαλλική Συλλ. 1969, 528). Η παραπομπή σε προτάσεις του Γενικού Εισαγγελέα γίνεται ως εξής: προτάσεις Γενικού Εισαγγελέα J. Mischo, σημείο 7.
     
     
     • Αποφάσεις ελληνικών δικαστηρίων: δικαστήριο, αριθμός απόφασης, χρονιά, περιοδικό, αριθμός σελίδας (αν είναι δημοσιευμένη). Π.χ. ΣτΕ 3456/1999, Αρμ 2001, 154.
     
     

  2. Συντομογραφίες:

     • Για τα περιοδικά χρησιμοποιούνται οι συντομογραφίες της Ελληνικής Επιθεώρησης Ευρωπαϊκού Δικαίου. Όμως: Συλλ. για την Συλλογή Νομολογίας (Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων).
     
     
     • H αναφορά σε επιμελητές ξένων βιβλίων γίνεται με τη συντομογραφία επιμ. για τα ελληνικά, ed. για τα αγγλικά, éd. για τα γαλλικά και Hrsg. για τα γερμανικά, εντός παρενθέσεων.
     
     
     • Η παραπομπή στην Επίσημη Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων γίνεται ως εξής: ΕΕ έτος L (ή C) αριθμός/σελίδα. Π.χ. ΕΕ 1998 L 26/1.
       
       
     • Τα ονόματα συγγραφέων και επιμελητών τίθενται σε πλάγια γραφή.
     
     
     • Οι παραπομπές σε άρθρα περιοδικών γίνονται ως εξής: Την πρώτη φορά: Αρχικό μικρού ονόματος, Επώνυμο, τίτλος άρθρου, περιοδικό, χρονιά, αριθμός σελίδας έναρξης, σε παρένθεση ακριβής σελίδα. [π.χ. Γ. Παπαδόπουλος, Η έννοια της αποσπαστής πράξης, Αρμ 2001, 534 (567)]. Τις επόμενες φορές που παραπέμπεται το ίδιο άρθρο: επώνυμο συγγραφέα, περιοδικό, χρονιά, αριθμός σελίδας [Παπαδόπουλος, Αρμ 2001, 569].
     
     
     • Οι παραπομπές σε εγχειρίδια και μονογραφίες γίνονται ως εξής: Την πρώτη φορά: Αρχικό μικρού ονόματος, επώνυμο, τίτλος βιβλίου, εκδοτικός οίκος, χρονιά, ακριβής σελίδα. Δεν γίνεται μνεία του τόπου έκδοσης. [π.χ. Γ. Παπαδόπουλος, Το διοικητικό δίκαιο σήμερα και αύριο, Αντ. Ν. Σάκκουλας, 2001, σ. 534]. Τις επόμενες φορές που παραπέμπεται το ίδιο έργο: επώνυμο συγγραφέα, τίτλος έργου, σελίδα [Παπαδόπουλος, Το διοικητικό δίκαιο σήμερα και αύριο, σ. 584].
     
     
     • Οι παραπομπές σε συλλογικά έργα γίνονται ως εξής: Αρχικό μικρού ονόματος, επώνυμο συγγραφέα, εις, αρχικό μικρού ονόματος, επώνυμο επιμελητή, τίτλος του τόμου, εκδοτικός οίκος, χρονιά, σελίδα. Π.χ. Γ. Παπαδόπουλος, εις Δ. Ιωαννίδη (επιμ.), Η μετα-μοντέρνα δημόσια διοίκηση, Αντ. Ν. Σάκκουλας, 1998, σ. 768.
     
     
     • Το όπως παραπάνω είναι καλό να αποφεύγεται. Όταν χρησιμοποιείται, γράφεται ό.π.
     
     
     • Όπου παραπέμπεται η ίδια σελίδα χρησιμοποιείται ο όρος «αυτόθι».